Flay'in başkalarının mutluluğunu onaylaması pek sık rastlanan bir şey değildi. Mutlulukta bağımsızlığın tohumlarını görürdü, bağımsızlıkta da başkaldırının tohumlarını. Ama böyle bir durumda işler değişirdi, çünkü geleneğin ruhuna tamamen uygun hareket ediliyordu.