Büyük müfessir Fahruddin Razî rh.a: “Bir kalp, ancak Yüce Allah’ın muhabbeti ile dirilir, sevgisiyle hayat bulur, zikriyle huzura erer” diyor ve ekliyor: “Bir kul ancak diliyle zikir, azalarıyla şükür, kalbiyle fikir içinde kaybolup, bütün varlığı ile devamlı Allah’a kulluk yaptığında gerçek insan olur.” (Mefatihu’l-Gayb, IX, 110)