yaptıklarımızın doğurabileceği acı sonuçları düşünmeden,bencilce oynamıştık doğanın dengesiyle. Doğaya baktığımızda kaos ve düzensizlik görüyoruz.Fakat görmek bir anlamda görmemek demektir.Aklımıza estiği zaman gidip bu gelişi güzelliği onarabileceğimizi ve bir düzen getirebileceğimizi zannediyoruz.Şuraya bir baraj.Buraya bir köprü.Şuradaki yaşam biçimini ait olduğu yerden topluca uzaklaştırıyoruz,çünkü burada daha güzel görünüyor. .... Buradan çıkarılacak ders, doğadan ihtiyacımız kadarını almamız gerektiğidir, daha fazlasını değil. Ve doğa anayı tamir etmeye çalışmamalıyız.,çünkü o bozuk değil.