“Zarfı yeniden kolinin içine koyarak kapamadan bir an tereddütle durdum ve gülümseyen fotoğrafına daldım.Gülüşü bulaşıcıydı sanki.Karamel rengi,gözlerini aydınlatıyor,kenarlarını hafifçe kırıştırıyordu.Bana,şifonyerinin üzerindeki babasının fotoğrafını hatırlatıyordu.Bakışlarımı çevirmek zorunda kaldım.Böyle yaparak kendime işkende ettiğimin farkındaydım.O gitmişti.Beni burada TERK ETMİŞTİ.”
Sayfa 539