Kitap, 1939-1940 yılları arasında yaşanan, ‘kış savaşı’ olarak da bilinen Finlandiya ile Sovyetler Birliği savaşının tam ortasında geçen bir anlatı. Eksi kırklara varan dondurucu soğuk ve top tüfek sesleri arasında evini terk etmeyen Fin bir oduncunun gözünden yaşanan savaşa dahil oluyoruz. Hem atmosferin soğukluğu hem savaşın ciddiyeti hem de yazarın mesafeli anlatımıyla zorlu bir savaşı soğukkanlılıkla izlemeye başlıyoruz. Yoran detaylı savaş sahneleri yok kitapta daha çok o savaş altında bir grup oduncunun yaşamda kalma mücadelesini okuyoruz. Bu grubun etnik dini açıdan çeşitliliği, aralarında sürekli doğan çatışmaya rağmen birlikte hareket edip birbirlerini kollamaları aslında savaşın o anlamsızlığını çok güzel anlatıyor. Çok güçlü Sovyet ordusuna rağmen Fin birliklerinin destansı kabul edilen savunması, iki tarafın da ama özellikle Rusların ağır kaybı ama bir şekilde savaşı kazanıp barış antlaşmasıyla biten savaş ile insanların yeni bir normale alışma süreçleri, kısa denilebilecek bu metinde bence gayet tadında işlenmiş.
Baş karakterin hayattaki duruşu, düşmana rağmen terk etmediği evine savaş bittikten sonra neden dönemediği, kitabın sonlarına doğru birlikte savaş atlattıkları arkadaşları üzerinden kavradığı yalnızlığı gibi detaylar en çok aklımda kalanlar kitapla ilgili. Savaş kitaplarına hep mesafeli dururum, okuması beni zorlar ama bu kitabı,savaşın tam ortasında geçmesine rağmen, beğendim kesinlikle.
İskandinav edebiyatının o mesafeli net anlatımına aşina olmayanları belki biraz zorlayabilir kitap ama benim gibi bu edebiyatı sevenleri hayal kırıklığına uğratmayacaktır. Keyifli okumalar!
