2 hafta önce gittiğim tiyatronun eserin içine mi etmişler yoksa eser zaten kötü müydü diye okuduğum kitap. Tiyatronun ortasında Sezai Karakoç Kültür Merkezinde yaşadığımız başkasının yerine utanma duygusuna kapılacağımı düşünsem de korkulan olmadı. Kimse sıkıldığından dolayı akın akın kapıya yönelmedi. Onun yerine uyumayı tercih ettiler. Eee bu da sanata saygı sayılır bir yerde. 2 kişi var biri sen biri ben. O iki kişinin adı dahi yok x ve a diyor yazar. İyi güzel kitapla da ilgili. Adamlar sığıntı. Ama bu kadar sıkıcı yapmaya gerek var mıydı? Kitabı okuduktan sonra içindeki bazı bölümleri tiyatroda eksiltenlere "Allah razı olsun" diyorum.
