Yiğit Kulabaş Sözleri ve Alıntıları
Yiğit Kulabaş sözleri ve alıntılarını, Yiğit Kulabaş kitap alıntılarını, Yiğit Kulabaş en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Benimle her konuşmak isteyenle konuşmak zorunda değilim”
Sayfa 15
“Ben kendimi kaybetmedim ki bulayım...”
Sayfa 65
“İnsanlar seni kaç yaşında görüyorsa o yaştasındır.”
Sayfa 49
“İnsan neden çocukluk arkadaşlarıyla buluşmak ister düşündün mü hiç?”
“İçimizde daimi bir çocuk Yaşar çünkü. Ve o çocuğu, kendi küçüklüğünü, ancak doğru aynaya, çocukluk arkadaşlarına bakınca görebilirsin.”
Sayfa 54
"İnsanlar seni kaç yaşında görüyorsa o yaştasındır."
“Ayna ayna, benden güzeli var mı dünyada?”
Sayfa 19
"Görmek dediğin ışığı hissetmek aslında" Perdeyle yetinmeyip kızının gözlerini siyah bir bantla kapattı. “Ama görmeyi öğrenebilmek için önce ışıksız kalmalısın."
Sayfa 199Kitabı okudu
" insan görmeyi öğrenir. Bu nedenle aynı nesneye, aynı olaya, aynı noktadan bakmamıza rağmen tamamen farklı şekilde görebilir, algılabiliriz."
Sayfa 33Kitabı okudu
Yok edicilere ne kadar izin verirsen aynadaki seni o kadar şekillendirirler
Sayfa 132Kitabı okudu
kimi zaman bir şiir
İnsanın aklında yüzlerce kilitli kapı bulunur. Kapının anahtarı kimi zaman bir kokudur, kimi zaman basit bir melodi, hatta bazen zeytinyağlı yaprak sarması...
Sayfa 111Kitabı okudu
On bin gün sürüyordu insanın mayalanması. İster yüz sene yaşa ister elli; hayatın zirve noktasıydı. Sonrasında daha sıkıcı, daha monoton birine dönüşüyordu insan. Beyni şekil değiştiriyordu. Daha az keşfediyor, daha az öğreniyor, daha az gülüyor, daha çok rol yapıyordu. Kendi gibi olamıyordu artık, çeşit çeşit maskeler takıyordu. Evde, işyerinde, sokakta, yalnız olmadığı her ortamda...
Sayfa 41Kitabı okudu
"Önemli olan kendi içindeki ışığı görebilmek”
Sayfa 200Kitabı okudu
"Çıplak kapı"diye bağırdı Simetra.
....
Kapı kimi zaman tüm dünyayı etkileyen olaylarla, felaketlerle besleniyordu. Kişi ayakta kalabilmek, hayatına devam edebilmek için omurgasızlaşmayı, kaygısız, tepkisiz kalmanın yollarını seçiyordu. Bir çeşit körlüktü bu da. Görmezden geliyordu olanı biteni. Hatta görmemeye eğitiyordu kendini. Eğlenmeye, gezmeye, şata ita, gününü gün etmeye devam ediyordu. Savaşları, felaketleri, erörü, çocuk tacizcilerini, küresel ısınmayı, açlığı, kıtlığı ve daha nice acı gerçeği umursamıyordu.
Ancak farkında olmasa da en değerli piksellerini kaybediyordu. Özü yavaşça yok oluyordu.
Sayfa 139Kitabı okudu
Girilen her savaşı kazanmak mümkün değil
Sayfa 134 - SimetraKitabı okudu