İki sevgili hiç konuşmadan deniz kokusu ve martı sesleri eşliğinde sahilde yürümeye devam ettiler. Kuzey, Aslım'a inanamayacak ne var demişti, ama o da kendine inanamıyordu. Uzun zamandır kimseye bir şey hissetmemişti ve hissedebileceğini de düşünmüyorken birden Aslım girmişti hayatına. Kendini iyi hissediyordu. 'Bunun tadını çıkarmalıyım.' dedi içinden. Aslım'a baktı, onun yüzünndeki mutluluğu da görüyordu, ama bir şey daha vardı: sanki Aslım'ı bir yerlerden tanıyor gibiydi, ama aynı zamanda daha önce hiç görmemiş gibiydi. Karışık düşünceler içinde yürümeye devam ettiler.
İy serv-i revan başıma lutf eyle kafem bas
Gör kim nice aynumda iki çeşme revandır.
️‘’herkesin acı çekmesi gerekiyordu ama birinin daha çok. Ve ben onun nasıl acı çekeceğini çok iyi biliyordum.