Eser; yazarın, II. Meşrutiyet’ten 1920 Nisan ayına kadar döneme dair hatıralarını içermektedir. Osmanlı Devleti’nin uzun süren bir istibdattan sonra on yıl kadar bir süre içerisinde yıkılışının yakinen gören yazarın anıları dönemin olaylarının anlaşılması bakımından önem arz etmektedir. Sultan Reşat ve Vahdettin’in başkâtipliğini yapan yazarın gözlemleri, yazar dönemin siyasi olaylarının ya içinde ya da kenarında olduğundan okunmaya değerdir. Eserin dili sadeleştirilmediğinden eseri sözlük eşliğinde okumak gerekmektedir.
Eserin editörlük hizmetleri maalesef yetersiz. Eserde yer alan bazı Fransızca ve Arapça ibarelerin anlamlarına yer verilmemesinden imla hatalarına kadar birçok konuda editörlük hizmetine ihtiyaç vardır.
Yüzyılı aşkın süredir güncelliğini kaybetmeyen personel tasfiyesinin ehemmiyeti açık bir şekilde ortaya konulmuştur:
“Enver ve Cemal Paşalar kuva-yı berriye ve bahriyeyi ellerine alınca, kendilerinden evvel mektepten çıkmış ne kadar erkân ve ümera ve zabitân var ise değerli, değersiz, genç ve ihtiyar demeyerek hemen kaffesini tekaüde sevk ile ordu ile donanmada güya bir teceddüt vukua getirdiler. Bundan sonra zimam-ı idare artık Bab-ı Âlî’nin elinden çıkarak Enver Paşa’nın eline geçti.” (s. 133)
