Derin ve karanlık bir kuyuya düşmek nasıl bir his biliyor musun? En kötüsü korku bile değil, aşağıda, birinin seni sevmesini ve kurtarmasını beklediğine dair bir umut.
"Tara, bazen yeni bir hayat, yeni bir hayal kurmak zorundayız, özellikle eski hayatımız artık bize göre olmadığında" dedi babam bana, uçak inmek için alçalırken.
Oturma odasından onları seyrediyor, keşke hayat bir video kaset gibi olsaydı diye düşünüyordum. O zaman kaseti başa alıp hayatımın belli anlarını yeniden yaşayabilirdim.
Bu kitaplara bakarken bir hazine görmüş gibi olmuştum. Bütün bu düşünceleri öğrenmeyi ne kadar isterdim ! Bir kitabı açtım ve sayfalarındaki harfleri okşadım, insanların uğruna tapınaklar inşa ettiği sözcüklerin gücünü merak ettim."
"Bazen, Mukta... gökyüzüne baktığında karanlık olduğunu görürsün. Kime güveneceğini bilemezsin. Seni bu karanlıktan çekip kurtarabilecek kimse var mı, merak edersin. Fakat inan bana, bir gün gökyüzümüz yeniden aydınlanacak. Umutlu görünecek."