Oturma odasından onları seyrediyor, keşke hayat bir video kaset gibi olsaydı diye düşünüyordum. O zaman kaseti başa alıp hayatımın belli anlarını yeniden yaşayabilirdim.
"Tara, bazen yeni bir hayat, yeni bir hayal kurmak zorundayız, özellikle eski hayatımız artık bize göre olmadığında" dedi babam bana, uçak inmek için alçalırken.
"Bazen, Mukta... gökyüzüne baktığında karanlık olduğunu görürsün. Kime güveneceğini bilemezsin. Seni bu karanlıktan çekip kurtarabilecek kimse var mı, merak edersin. Fakat inan bana, bir gün gökyüzümüz yeniden aydınlanacak. Umutlu görünecek."
"Kimse böyle kayıp çocukları aramaz madam. Gecekondu mahallelerinde yaşayan onca çocuğa bir bakın onlara bakacak kimse yoktur, kaybolduklarında endişelenecek biri bile bulunmaz."
Vicdan azabı, pişmanlık, üzüntü... Sizi bir kez yakaladı mı asla bırakmayan duygular... Öğrendiklerinizin üstesinden gelebilecek misiniz? Cehaletten kaynaklı değişmeyen gelenekler... Hazır olun canınız acıyacak.