Andreas Okopenko 1930 yılında Slovakya’nın Kosice kentinde doğdu. 1939 yılından itibaren Viyana’da yaşadı. Üniversitede kimya öğrenimi görüp muhasebecilik yaptıktan sonra 1968 yılından itibaren serbest yazar olarak çalışmaya başladı. Şiirler, denemeler, öyküler, romanlar, radyo tiyatroları, makaleler ve şansonlardan oluşan eserleri 1949 yılından beri yayımlanmaktadır. Okopenko, şiir ve düzyazılarında kişisel izlenim ve duygularının gerçekçi aktarımının dilsel deneylerle iç içe geçtiği kendine özgü bir karışım yarattı. Romanlarında kısmen de olsa alışılagelmiş kronolojik ya da mantıki sıralamalardan kaçındı. Çok sayıda ödülün sahibi olan yazar, 1998 yılında Avusturya Devleti Büyük Edebiyat Ödülü’ne layık görüldü. 2010’daki ölümünün ardından Viyana’da bir sokağa adı verildi.
Okopenko’nun başlıca eserleri arasında elinizde tuttuğunuz Çocuk Nazi’nin (Kindernazi, 1984) yanı sıra Grüner November (Yeşil Kasım, 1957), Seltsame Tage (Tuhaf Günler, 1963), Warum sind die Latrinen so traurig? (Tuvaletler Neden Bu Kadar Üzgün?, 1969), Lexikon Roman (Sözlük Roman, 1970), Orte wechselnden Unbehagens (Değişken Tedirginlik Yerleri, 1971), Der Akazienfresser (Akasya Yiyen, 1974), Lockergedichte. Ein Beitrag zur Spontanpoesie (Hafif Şiirler. Spontane Şiire Bir Katkı, 1983), Immer wenn ich heftig regne. Lockergedichte (Ne Zaman Şiddetli Yağsam. Hafif Şiirler, 1992) ve Streichelchaos (Okşama Karmaşası, 2004) yer alır.