En Yeni Antoine Compagnon Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Antoine Compagnon sözleri ve alıntılarını, en yeni Antoine Compagnon kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Herkesin hile yaptığı bir dünyada oyun oynamanın tadı yok.
Esere koyulmak, Proust’un anlatıcısına göre kendisini ölümün ötesinde konumlandırmayı gerektiriyor. Yüce yaşlılık bir efsanedir.
Beckett ifadelerle oynar: O çıkışa yönelmek demektir, ama aynı zamanda onu elde etmek, ona hak etmek, onu başarmaktır. Sanki bir çıkış asla kaybolmuyor ve gizlenmiyormuş gibi. Bir çıkış, kazanılır, fethedilir, götürülür, alınır, derler ki: “Kapıyı alın. Kapıyı tutun. Kapıdan devam edin.”
"Eğer mektup yazabileceği bir dostu olsaydı Denemeler'i hiç yazmamış olabileceğini kabul eder."
Sayfa 54 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Sonuna kadar Montaigneciyiz!
Düzenli, devamlı ve derinlemesine
okumak -ki bize bu öğretilmiştir- sayıların dünyasında yok olmaktır. Halbuki Montaigne daha o zamanlarda -ya da hâlâ- savruk bir şekilde, daldan dala konarak okumayı savunur. Canının istediği gibi, düzensizce. Belirli bir yöntemi izlemeden bir kitaptan ötekine geçmektir bu. Önemli ve iyi olanı bulduğu yerden alı, kendi kitabını yazmak için kullandığı eserlerle çok vakit harcamaz. Kitabının hesaplamanın değil düşlemenin ürünü olduğu üzerinde durur Montaigne.
Sayfa 43 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Sanki yaptıkları hiçbir şeymiş gibi anlatır Montaigne, meşguliyetini anlatma biçimi ise etkileyicidir: bir kitabı karıştırır ama okumaz, düşlerini söyler ama yazmaz, tüm bunları tasarlamadan, fikirlerinde devamlılık peşine düşmeden yapar.
Sayfa 43 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
"Kütüphanesi en hayatına ve topluma, dünyanın hareketliliğine ve dönemin şiddetine karşı bir sığınaktı."
Sayfa 43 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Herkes Gibi
"Montaigne yalnızlıkta bilgeliği ararken deliliğe hafifçe dokunmuştur."
Sayfa 36 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
"...konuşmayı kazanılması gereken bir kavga olarak görmez."
Sayfa 10 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Kendi ölümünü soruşturan dedektifin kitabı, işte, Broch’un Vergilius’un Ölümü’nde de böyle bir program var; kitabın “Dönüş” başlıklı dördüncü bölümü, zamanın yönünü tersine çevirerek, bir ucundan ötekine dünyanın oluşumuna göz gezdiriyor ve şu sonuca varıyor : “[…] zaman döngüsü kapanmıştı ve son başlangıçtı.”
Bir kitabın son sayfası insanı yetim bırakabilir. Proust, bunun okulda yazarak karşı bir kırgınlığa neden olduğunu kabul edecek kadar ileri gider. Okur, kendisini yüzüstü & karakterlerinin gelecekteki hayatını bilmekten mahrum bırakan, kendisine roman sonunda gerçekleşen bir küçük ölümü dayatan yazara için için kızar.
Kayıp Zamanın İzinde’nin anlatıcısı, Mahpus’ta Bergotte’un öldüğü esnada, geçmiş ya da gelecekteki başka bir hayat hakkında hipotezler kurmaya başlar, oysa ki Bergotte, Vermer’in sarı duvar parçası karşısında edebi başarısızlığını yaşamış biridir.
Güldürdü
John Updike, Joyce’un on beş yıldan fazla üzerinde çalıştığı Finnefans Wake’i bitirdikten sonra ne yapacağı ile ilgili olarak güzel bir söz aktarır : “I think I’ll write something very simple and very short.”
Ludwig Wittgenstien’ın Tractatus’un önsözünde tavsiye ettiği gibi susuyoruz: “İnsan konuşamadığı şeyler hakkında sessiz kalmalıdır.”
Çok sık alıntılanan cümle, klişe bir matem gibidir, oysa filozofun düşüncesi daha ayrıntılıdır: “Kitabın bütün anlamı, şuna benzer bir sözle toplanabilir: Söylenebilir ne varsa, açık açık söylenebilinir; üzerine konuşulamayan konularda da susmalı.”