Schopenhauer tarihin belirli bir aşamasında baskın hale gelen insani özelliği (egoizmi) tüm doğaya yaymış oluyordu. Birey kendinden başka her şeyi kendi tasarımı olarak görüyordu; en üstün bilinç düzeyi olan insan bilincinde egoizm de en üst düzeye ulaşmıştı ve bireyler arasındaki çatışma korkunçtu.
Schopenhauer'un anladığı şekliyle irade toplumdan ve tarihten soyutlanmıştı. Schopenhauer'un irade kavrayışı Kant’ın "kendinde şey" ine benzer.