Hakkında
Unvan:
Yazar
Okurlar
1 okur beğendi.
2 okur okudu.
2 okur okuyor.
1 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Nasıl bir şey bu sevgi ki Allah tüm mahlukatı buna muhtaç yarattı?
Sayfa 234Kitabı okudu
Kalbim yarılacak gibi acıyor.
Sayfa 300Kitabı okudu
Hayatım boyunca, kendisini çok seven insanlara yeteri kadar önem vermeyen karakterlere hayranlık duydum. Bu tavır onlara ayrı bir cazibe katıyor bence. Sevildiklerini biliyorlar fakat bunu umursamıyormuş gibi davranıyorlar. İnsanlar karşılarında severek küçülüyor olmalılar. Bunu nasıl başarıyorlar acaba? Verilen kıymete nasıl bu kadar kayıtsız kalabiliyorlar. Oysa hiç tanımadığım bir çocuk, sokakta bana gülümsese onu bir daha hiç aklımdan çıkarmam.
Sayfa 296Kitabı okudu
Allah ağlatır. Sonra tutar, siler gözyaşını. Ağlamak ağzında yarım kalır.
Sayfa 275 - EyobiKitabı okudu
Eller ellere şifadır her zaman.
232Kitabı okudu
İletiler
Sevilebilecek bir öğlen öncesinin tam ortasındaydım. Huzurlu bir sıcaklık ve sesler. Kuşlar, arabalar, çocuklar. Uzakta bir yerde mütemadiyen dövülen bir halı. Olur mu böyle? dedim içimden. Yalnızlık bu kadar güzel olur mu? 
Aynur Engindeniz 
Taş Kokusu
Yorumlar ve İncelemeler
Genzimde bir taş kokusu
Bu kitabı okurken kendimi nerede hissettim biliyor musunuz? Hani Tarık Akan ve Halit Akçatepe'nin başrollerini paylaştığı "kardeşim benim" filmi vardı, kapalı bir hava, sürekli yağmur yağıyor, aykkabılara yapışan çamurlar, keder ve ızdırap dolu, gülmeyi unutmuş yüzlerin bize çaresizlik duygusunu hissettirdiği o hazin sonlu filmde.
Film başlarken de yağmur yağıyordu, biterken de. Ve film boyunca genzinize bir çamur kokusu gelip yapışıyordu. İşte bende bu kitabı başından sonuna kadar genzimde bir taş kokusuyla tamamladım.
Bir kadın, mutsuz çocukluk, mutsuz evlilik, mutsuz hayat... Nereden tutsan elinde mutsuzluk kalıyor. Yok bu öyle arabesk bir boyutta değil, gayet edebi ve nezih. İmgeler havada uçuşuyor mesela. Diyorum ki klasik bir kitap mı okuyorum acaba. Sonra bakıyorum yazarına, adı Aynur.
Pskolojik bir kitap. Boğulduğumu hissettiğim anlar oldu. Şöyle ki hep griydi gökyüzü, son sayfasına kadar gri. Yollar, ağaçlar, çiçekler, evler, odalar... Asla bir ışık yakmadı sevgili Aynur. Ne kadar karanlık hayatların olduğunu belki de sadece filmlerden izleyip, kitaplardan okuyorum. Beni etkileyen de karşılaşmadığım ve tanımadığım bu hayat hikâyeleri olabilir diye düşünüyorum.
Hikayeden çok yazarın güçlü kalemini sevdiğimi söylemeliyim. Bir zamanlar aynı edebiyat platformunda yazıyor olmamız ve oradan çoğalıp böylesi bir başarıya imza atması beni son derece grurlandırdı.
Daha çok okura ulaşması dileğimle ve sevgimle.
Okumanızı ısrarla öneriyorum.
Aynur Engindeniz
