Bursa... Şairin, orada geçirdiği her saniyeyi billur bir avizeye benzettiği özü güzel şehir... Özü ile başkalaşanların elinde viran şehir... garip şehir... sahipsiz şehir... Önce doyurduğu, ardından da ruhun terk ettiği bedene kucak açtığı bereketli toprağında nice ulu zata, alın terinden gayrısına el uzatmayana, ibadet edercesine azami şartlarda çalışıp asgari bir ücretle geçinmek zorunda kalıp şükür ile yetinenlere yuva, yurt olan vefakâr Bursa...