Aysel Kılıç Sözleri ve Alıntıları
Aysel Kılıç sözleri ve alıntılarını, Aysel Kılıç kitap alıntılarını, Aysel Kılıç en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ne zaman büyüdün sen oğlum?
Ben dün, anam öldüğünde büyüdüm, dün aynı zamanda benim doğum günümdü biliyor muydun?
Sayfa 142 - La KitapKitabı okudu
Toprağımız da, sadece bizim istediğimiz ve izin verdiğimiz bitkilerin yetişmesini istiyoruz. Belki de toprağın asıl sahipleri, kendiliğinden biten otlar ve ağaçlardır. Tepelerdeki çamların birini bile insanlar dikmedi. Hepsi toprağın marifeti. İnsanoğlu da kendine yaşam alanı açmak için ne kadar ağaç varsa hepsini kesip, yerine ev ve bahçe yaptı. Sahiplendiği alanlarda da kendi istediği agacı ve bitki örtüsünü yetistirdi.
Sayfa 60 - La KitapKitabı okudu
Trabzon Valisi Mehmet Cemal Azmi Bey'in Kendi Anlatımlarından Notlar
En güzel Ermeni kızlarından 10-13 yaş arasında olanları kendime ayırdım. O zaman 14 yaşında olan oğluma hediye ettim. Digerlerini denizde boğdurdum.
Berlin'e kaçan Cemal Azmi Bey, bir arkadaş toplantısında, Ermeni ve Rumlarla ilgili yargılandığı haberini almış ve kahkaha atarak "Bu yıl, boğmalardan dolayı hamsi çoğalacak."demis.
Sayfa 205 - La KitapKitabı okudu
Bir yıl öncesine kadar Dikran olan, Pazar günleri Kilise'ye giden, yatmadan önce Tanrı'ya dua eden ben, şimdi Müslüman ve Ömer'dim. Yeni adıma ve aileme alışmıştım. Yeni dinime alışınca daha rahat edecektim. İnsanoğlu çaresiz olmaya görsün, her şeye alışıyor ve katlanıyordu. Yaşayabilmek uğruna en olanaksız hallere bürünüp, en iyi rolleri yapabiliyormuş insan. Kendinizi öldürüp, bu ölüden yeni bir yaşam yaratabiliyorsunuz.
Sayfa 145 - La KitapKitabı okudu
Arapkir'de yaşayan insanların neredeyse yarısı zorunlu göçle gönderilmisti. Bazı Ermeniler, dinlerini ve isimlerini değistirmek sartıyla oldukları yerde kalmışlardı. Başka yerlerden gelen insanlar Ermeniler'in evlerine yerleştirilmişlerdi. Komsular ve ahbaplar birbirlerinden ayrıldikları icin insanlar yabancılasmisti.
Sayfa 129 - La KitapKitabı okudu
Bu coğrafyada, Dikran gibi kaç kisi yasıyordu?
Camiye ve kiliseye devam eden kaç dinsiz vardı?
Göz göre göre cinayet işleyen kaç inanan vardı?
Yağmalanan malların sefasını sürenler, başlarını yastıklarına rahat koyabiliyorlar mı?
Dedelerinin yedikleri koruklar, torunlarının dislerini kamaştırıyor muydu?
Felaketler, kıyımlar ve soykırımlardan arta kalan yaşamlar nasıl devam ediyordu?
Sayfa 202 - La KitapKitabı okudu
Benim derdim, Hristiyanlık ya da Müslûmanlık değildi. Benim derdim, Tanrı ve onun vurdumduymazlığıyla ilgiliydi. Biz insanlar Tanrı'nın umrunda değildik ama Tanrı insanlar icin çok onemliydi. Ailemle huzur içinde yasayıp giderken, neden başımıza bunca kötülük gelmişti? Mamam(anne) tecavuze uğrarken ve bütün ailem kıtır kıtır kesilirken, Tanrı neredeydi? Neden kötü insanlara engel olmuyordu?
Sayfa 147 - La KitapKitabı okudu
Görünüste, İdris oğlu Ömer'dim, Müslümandım. Derin düşünemeyen, şekle önem veren insanların gözlerine gözlerine sokuyordum, istedikleri insanı...
Şeklen uygun olmak, toplum için yeterli ve kabul gören bir yoldu.
Sayfa 171 - La KitapKitabı okudu
Hala dünyanın her yerinde büyük felaketler yaşanıyor. İnsan eliyle ölümler yüzyıllardır hız kesmeden devam ediyor...
İnsan bu kandan, zulümden ve ölümlerden ne zaman vazgeçecek? İnsan olduğunu ne zaman hatırlayacak?
Sayfa 208 - La KitapKitabı okudu
Trabzon Valisi Mehmet Cemal Azmi Bey
Trabzon, Giresun ve Ordu'daki Ermeni ve Rumlar'ın mallarına el koymak ve onları ölüme göndermek suçundan, Osmanlı hükümeti tarafından kurulan, Divan-ı Harb-i örfi mahkemesinde, gıyaben yargılanır ve idam cezasına çarptırılır.
Bu sırada, Mehmet Cemal Azmi bey, ailesi ve servetiyle birlikte Berlin'e kaçmıştır bile. İşlediği suçlardan dolayı aldığı idam cezası uygulanamaz.
17 Nisan 1922'de, Berlin'de Bahattin Şakir'le çıktığı yürüyüşte, Nemesis adlı bir örgüt tarafından vurularak öldürülür.
Sayfa 206 - La KitapKitabı okudu