bir nefeslik daha kal
sonra
dökülsün boğazıma yutkunamadığım aşkın her zerresi
sicili bozuk alfabeler türesin münzevi susuşlarımda
sen yine de
seni bana bağışla
Bir Kürt çocuğunun gözleriyle bakıyorum kendime.
Tırnaklarımın neden sarardığını belliyorum.
Neden öfkemi dizginlemiyor Allah?
Günahsız bir elle tutuyorum taşları,
gözlerimde ayın yakamoz hali,
kulaklarımda uğultusu şehrin,
atıyorum kendimi çırılçıplak sulara,
ve sırf Allah görüyor diye,
hiç bir kadın öpmüyor dudaklarımı.