Bugün durup dururken saçma ama doğru bir duyguya kapıldım. Bir an bir şimşek çaktı ve hiç kimse olmadığımın farkına vardım, kesinlikle hiç kimse değilim ben.
Ruhumuzdan Tanrı'yı çıkarttığımızı zannettiğimiz zaman bile O hala oradadır: Orada sıkıldığını biz de hissederiz, fakat artık O'nu eğlendirecek kadar imanımız yoktur...
İnsan-geriletilmiş arzuları olan hayvan - her şeyi kapsayan ve hiçbir şey tarafından kapsanmayan, bütün nesneleri gözetim altında tutan ve hiçbiri üzerinde tasarrufta bulunamayan açık zihinli bir yokluktur.
Kendi kendine günde bin kere " Şu dünyada hiçbir şeyin kıymeti yok" diye tekrarlamak; kendini ebediyen aynı noktada bulmak ve bön bön, bir topaç gibi fır dönmek...
Bir tek iyimserler intihar eder; artık iyimser olmayan iyimserler... Diğerlerinin, hiçbir yaşama nedenleri olmadığına göre, niçin bir ölme nedenleri olsun ki?
Hakiki mümini deliden ayırt etmek güçtür; fakat onun deliliği yasaldır, kabul görür; sapıtmaları her nevi imandan arınmış olsaydı, sonu tımarhane olurdu. Fakat bu sapıtmalar Tanrı'nın güvencesi ve meşruiyeti altındadır.