Hakkında
İstanbul’da doğdu. Kadıköy Anadolu Lisesi’nin ardından İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü’nü bitirdi. Dış haberler muhabiri olarak başladığı gazetecilik mesleğine bilişim teknolojileri alanında devam etti. On beş yılı aşkın bir süre çeşitli gazete ve yayınlarda editör, haber müdürü ve yazı işleri müdürü olarak çalıştı. Takiben, telekomünikasyon sektöründe medya ilişkileri yöneticiliği ve kurumsal iletişim direktörlüğü yaptı.
2010 yılından bu yana ise ağırlıklı olarak sivil toplum çalışmalarına, özellikle de insani yardım, kadınların istihdamı ve sürdürülebilir kalkınma konularına odaklandı.
Özel sektörden ayrılarak önce Guatemala’da, daha sonra Gambiya’da olmak üzere, Senegal, Nijerya, Liberya gibi Afrika ülkelerinde ve ülkemizin doğu/güneydoğu bölgelerinde kadın ve çocuklara yönelik projeler üreten sivil toplum kuruluşlarında gönüllü, iletişim uzmanı ve proje koordinatörü olarak çalıştı.
Meslek değiştirdiyse de yazmayı hiç bırakmadı… Yeni Harman dergisi için Latin Amerika izlenimleri, bazı günlük gazeteler için sivil toplum odaklı haberler, Guatemala ve Gambiya’daki çalışmaları ve seyahatlerine yönelik bloglar kaleme aldı. İngilizce ve İspanyolcadan, dergiler, kurumsal yayınlar ve yayınevleri için çeviriler yaptı.
Guatemala’da çalıştığı yetimhanedeki anılarını ve Meksika, El Salvador, Belize ve Honduras’ı kapsayan seyahatlerini “Yoldan Gönüllü Çıktım-Orta Amerika’dan Kartpostallar” isimli kitabında anlattı.
Bugünlerde, girişimci dostlarıyla birlikte, sivil toplum kuruluşlarına kaynak aktarmaya yönelik bir platform geliştirmek üzere çalışırken, bir yandan da Afrika anılarını derlediği ikinci kitabını yazmaya devam ediyor.
Unvan:
Gazeteci Yazar
Doğum:
İstanbul
Okurlar
2 okur beğendi.
6 okur okudu.
7 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
Buraya gelmeden ve bu işi yapmadan önce, hayatım çocuklardan öylesine uzaktı ki, ne hissedeceğimi kestiremiyordum doğrusu. Kulağa çok ruhsuz gelebilir; ama bu işi kendi adıma bir meydan okuma olarak görüyordum. Oysa bu tecrübe hayatımı değiştirdi. Kendimden hiç beklemediğim, başarabileceğimi düşünmediğim işleri yaptım. Ama her şeyden önemlisi, yaşamımızda "çocuk" diye bir varlığın olduğunu, bu varlığın ne kadar savunmasız, kırılgan, sevgiye muhtaç ve bir o kadar da güzel olduğunu idrak ettim. Eskiden sokakta yürürken, baksam da çocukları hiç görmediğimi, onlara dikkat etmediğimi fark ettim. Şimdi yanımdan geçen her çocuğa dikkatle bakıyorum. Onlarla konuşuyorum, oynuyorum ve sanki anlıyorum. Beni biraz daha "insan" yaptıkları için çocuklara teşekkür borçluyum.
Sayfa 189 - Esen
"Hayat çok acımasız; ama devam ediyor işte..."
Sayfa 209 - Esen
Kendime dönük sebepsiz, şımarık kalp çarpıntılarım sona ermiş, sanki dünyam daha bir netleşmişti.
Sayfa 201 - Esen
İspanyollar burayı ilk işgal ettiklerinde misyonerler, adanın ortasındaki büyük katedrali inşa edip içine de tahtadan bir İsa heykeli dikmişler. Buradaki nem oranının yüksekliğinden ahşap heykel kısa sürede kararmaya başlamış. Bu garibim Mayalar da İsa'nın kendileriyle aynı ten rengine döndüğüne inanıp kitleler halinde Hristiyanlığa geçmeye başlamış. Flores yerlileri İsa heykelinin kararmaya başladığı bu haftayı her yıl Kara İsa Haftası olarak kutluyor. Kutlamalar boyunca her zamanki gibi fişekler atılıyor, sabahlara kadar şarkılar söyleniyor.
Sayfa 172 - Esen
Gitmek başlangıç oldu, değişimin başlangıcı. Kendimi, düşüncelerimi, bakış açımı değiştirmeye çalışmak dünyayı değiştirmeye soyunmak kadar zormuş. Yoksa gitmek, kaçmak için gitmek çözüm olur muydu, bilemiyorum. Kafanın içindekilerden kaçamıyorsun ki..
Sayfa 319 - Esen
İletiler
Henüz kayıt yok
