Brittainy C. Cherry

Bazen kırılırız ve parçalara bölünürüz hayat bizim için bitmiş gibi gelir atacağımız her adımda düşecekmişiz gibi olur bu yüzdende yürümek istemeyiz ve yürümeyi unuturuz zamanla, korkarız, küseriz ama öyle bir an gelir ki yada öyle biri girer ki hayatımıza bi bakmışız kırıklarımız toplanmış, parçalarımız birleşmiş ağır ağır da olsa adım atıyoruz, sanki yeniden dünyaya gelmiş gibi
sanki ilk kez nefes alıyormuş gibi.
Bu kitap ta insanın vaz geçmemesi gerektiğini ve her zaman bir yol olduğunu hiç birşeyin tesadüf olmadığını okuyacaksınız çok beğenerek okudum tavsiye ederim.

Çok büyük umutlarla olmasa da en azından gözlerimi doldurması umuduyla başladığım bir kitap Sevgili Bay Daniels. Alt kurgu gerçekten duygusal olduğu için bir an bunun olacağını sanıp umutlandım, yaklaşık 58 sayfa kadar bu umudu sürdürdüm ama sonra güncel kitaplar, her zaman yaptığı şeyi yapmaya başladı: beni delirtmeye.

Kitapla ilgili sevdiğim yalnızca iki detay var, bu yüzden onları sizinle paylaşmak istiyorum. Birincisi ayracı. Adeta aşık oldum. Bir süre bu ayracı kullanmak ve sonra saklamak istiyorum. Belki bir yerlere yapıştırabilirim de. Şaka yapmıyorum. İkinci olarak da kitaptaki müzik grubunun şarkı sözü yazma ilhamı ve alıntı olarak yazılmış şarkı sözleri. Gerçekten hoşlardı, bir gün film olursa soundtrack nasıl olur merak ediyorum.

Şimdi kötü kısma gelelim. Sevmediğim detayları anlatabilmek adına birkaç yol düşündüm ve sonunda yemek tarifinde karar kıldım. Başlıyorum.

Sevgili Bay Daniels yapımı:
-Bir tutam dram
-Bir öğretmen
-Bir öğrenci
-Birkaç tutam ilgisiz, kör, algısı kıt ama kariyer sahibi aile klişesi
-Birkaç tutam ilgisiz, kör, algısı kıt ama bataklıkta yaşayan aile klişesi
-Bizim aşkımız sandığınız gibi değil klişesi
-Aşkın yalnızca dokunma ve görme ile başlayıp bittiği bir dünya
-Gözyaşı
-Biraz daha gözyaşı
(Gözyaşları bizde ait değil.)
-Gereksiz ölümler
-Neden detayları işlemedin yazar, dedirtecek minik olaylar
-Biraz daha gözyaşı
-Biraz daha
-Klişe aşk sözleri
-Gereksiz ayrılıklar
-Bir o kadar gereksiz kavuşmalar
-Klişe, klişe, klişe
-His vermeyen ama öyle olduğu iddia edilen duygular
-Sıkıcılık
-Biraz daha sıkıcılık
-Biraz daha...
-Dengesiz kız karakter

Ve yemeğiniz-
Pardon, çok satan kitabınız hazır. Hemen okuyup başınızı yerden yere vurabilirsiniz. Afiyet olsun. : )

Şaka bir yana, kitaptan tamamen tiksindiğimi söylemeyeceğim. Aslında arka planda ebeveynler üzerinden dönebilecek ciddi bir dram vardı ve öğretmen - öğrenci meselesi kültürümüzle çelişen bir şekilde işlenmekle birlikte, yazara küfrettirecek kadar korkunç bir temelle kurulmamıştı. Fakat yazarın derdi mükemmel Bay Daniels olduğu için vıcık vıcık bir aşk romanı yazmakla yetinmiş. Ne araya kattığı onca olumsuzluk umurunda ne de ergenlerin zihnini bulandıracak satır araları. Aslında düşününce bu yüzden sevmemiş de olabilirim. Kitabı liseli karakterler üzerinden yazmak gereksiz bir hamle olmuş. Belki yirmi yaşın üstü olsaydı, çok daha sağlam bir kurgu olabilirdi. Her neyse.

Tavsiye etmiyorum. Bir öğretmen olarak böyle kurguların hayata geçme ihtimalinin korkunçluğunu Allah'a havale ediyor, yazar milletine akıl sağlığı diliyor ve ayrılıyorum. Yeni bir hayal kırıklığı yorumuyla görüşmek üzere!

Klişe bir aşk hikayesi diyebilirim fakat yazar duyguları o kadar güzel geçiriyor ki kitaba başlayınca bırakamak istemedim. Yaralı iki insanın birbirini bulması ve yaşadıkları hem gözlerimin dolmasına hem gülümsememe neden oldu. Okurken fazlasıyla keyif aldım. Tavsiye edebileceğim romanlardan bir tanesi.

Keyifli okumalar :)

Aynı zamanda aynı şeyleri yaşamış iki çok yaralı insan. Elizabeth ve Tristan ( ah..) Kızımız çok sevdiği eşini kaybetmiş nerden başlayacağını hiç bilmiyor. Oğlusumuz ise tamamen kaybolmuş. Bu iki aynı duyguları farklı şekilde yasayan insan komşu olursa ne olur?

Konu bakımından öyle çok şaşırtıcı bir şey yok kitapta. Çok özgün bir konusu mu var? Hayır. Ama o konu öyle bir işlenmişti ki insanın gerçekten içi burkuluyor, kalbi kırılıyor, ister istemez o duyguları yaşayıp üzülüyor. Hiç kusuru yok muydu? Elbette vardı ve ben de bunun gayet farkındaydım. Ama o kadar güzel anlatılınca insan o kusurlara takılmıyor asla.

Başlarda herkesi rahatsız eden bir durum olmuş. Benim de gözüme bir batmadı değil ama sebeplerini anladığım için hemen geçti o his. Tristan'ın dövmeleri, oğluna olan sevgisi, Emma ve Zeus. Bütün ayrıntılarını ayrı ayrı sevdim kitabın. Özelikle tüy sahnelerine kalbimi bırakmış olabilirim. Kitabı okuyanlar ne demek istediğimi anlamıştır okuyacak olanlar ise anlayacak. Garanti veriyorum

Nihayetinde bolca dram barındıran ama aynı zamanda yeni başlangıçlara ve hayatın devam ettiğine olan inancınızı güçlendiren, efsane alıntıları olan güzel bir aşk hikayesi okudum. Şu alıntıyı paylaşmadan geçemeyeceğim; "İnsanın kalbi acırken bile aşk romanları okumasının umut dolu bir yanı vardı. Sayfalar belki bir gün yeniden iyi olabileceğimi düşündürüyordu bana. "

Kesinlikle beni anlatan bir paragraf olmuş

Kitabı çok çok çok sevdim aşırı sevdim. Siz de okuyun siz de sevin istiyorum. Bolca +18 barındırıyor beni asla rahatsız etmedi ama rahatsız olanlara tabiki ısrar etmiyorum. Çünkü neden edeyim? Siz bilirsiniz

Geçmişin Kırıkları, paramparça olmuş iki insanın yollarının kesişmesinin hikayesi. Tristan ve Elizabeth’in birbirlerinin yaralarına merhem olmalarının anlatıldığı, hayatı kayıplarımıza rağmen devam ettirmemiz gerektiğini vurgulayan, samimi, sıcacık, hüzünlü,bir romandı. Okumanızı tavsiye ederim.

Romantik kategorisinde çok önerilen kitaplardan biriydi. Konusu klişe olsa da duygular güzel yansıtılmıştı.
Tristan ve Elizabeth arasındaki hüzünlü ve birbirlerini kullandıkları ilişki zamanla aşka dönüşüyor tabi. Tristan hakkında insanların önyargısı çok sinir bozucuydu açıkçası. Bir insanı tanımadan, iç dünyasını, yaşadıklarını bilmeden yargılamak ve kötülemek ne kadar kolay onu görüyoruz bu kitapta.
Klişe romantik ve biraz da hüzünlü bir hikaye okumak isterseniz öneririm.

Ashlyn ve Daniel. başrollerimiz birbirlerini ilk kez bir trende yolculuk yaparken görüyorlar ve o bakış ikisinde de çok farklı hisler uyandırıyor. hikayemizin başlangıcı çok klişe ancak zaten kitap genel anlamıyla klişeden ibaret.

başrollerimizi ikisinin de ortak yönleri olan Shakespeare birleştiriyor diyebiliriz. kitapta en çok hoşuma giden noktalardan biri de buydu: kitaplar. sevişirken dahi kitaplarla olan bağlarını koparmamaları hem hoşuma gitti hem de beni güldürdü açıkçası. ve tabii ki etkileyen ve gülümseten bir diğer şey Ashlyn'nin ablasının yazdığı mektuplar... çok hoştu gerçekten.

ve kitapta en sevdiğim kişi kuşkusuz Ryan. kendisi kitapta en sevdiğim karakter olmakla birlikte en çok güldüğüm karakterde oldu. bana onunla ilgili ayrı bir kurgu hayal ettirecek kadar sevdirdi kendisini.

başrollere dönecek olursak, iki karakterinde benzer kayıpları ve benzer acıları olduğundan birbirlerine olan desteklerini okumak hoştu ancak yazarın dili çok basitti. (bu yüzden bu kitap benim için "çerezlik kitap" kategorisinde yer aldı.) yani yazarın olayları anlatış biçimi neredeyse "gittim, geldim," şeklindeydi ve bu nedenle kitabı başladığınız gibi bitirmeniz çok olası bir durum. bu basit dil yaşanan ağır acı dolu olaylarda bile değişmedi, bu da maalesef anlattığı anı, kurguyu ciddiye alamamamı ve o anla ilgili duygusal olarak hiçbir şey hissetmememi sağladı. sadece okuyup geçtim gibi bir durum yaşandı ve bu beni baya rahatsız etti. vurucu anlarda vurucu bir dil beklerdim.

eğer öncesinde çok etkileyici aşk kitapları okuduysanız ve çok da duygusal biri değilseniz bu kitabın neredeyse sizi hiç etkilemeyeceğini söyleyebilirim ancak yine de aklınızda hoş bir aşk hikayesi kalır diye düşünüyorum.

En sevdiğim kitaplar arasında yer almayı başardı Sevgili Bay Daniels. Yazarın bir önceki kitabını da sevmiştim ama buna ba-yıl-dım! Kesinlikle tekrar tekrar okumak isteyeceğim bir kitap oldu.

Yazarın karakterlerinin neden bu kadar iyi olduğunu düşünürken aklıma şöyle bir şey geldi. Bir önceki kitabında da bunda da karakterler hep kırılmış, acı çekmiş insanlardı. Sanırım bu yüzden bu kadar mükemmeller çünkü çok anlayışlı ve nazikler. Her karakteri ayrı sevdim diyebilirim ama özellikle Bay Daniels, Ryan ve Gabby apayrıydı. Kitap boyunca yapılan alıntıları zaten çok sevdim.

Çok şey söylemek isteyip yine hiçbir şey söyleyemiyorum ama baştan sona çok çok sevdiğim bir kitap oldu. Yazarın daha çok kitabını okumak istiyorum. Ve bu kitabı mutlaka mutlaka okuyun diyorum.

Kolay kolay ağlamam ağladım mı da salya sümük duramam dağıttı beni bu roman ömrüm olur da döner bakarsam ardıma okumak vardır bir daha aklımda ://

Geçmişin Kırıkları, hakkında hep olumlu yorumlara rastladığım bir kitaptı. Sürekli çok etkileyici olduğunu ve sonunun ağlattığını duyuyordum. Ama okuyunca aynı şeyleri hissetmedim. Gerçekten herkes çok mu seviyor yoksa ben özellikle mi kitabı çok seven kişilerin yorumlarına rastladım bilmiyorum ama hiç de yorumlarda okuduğum gibi değildi.

Biri kadın, biri de erkek olmak üzere iki tane baş karakterimiz var. Bu karakterlerimizin geçmişleri acı dolu. Ve bu acılarıyla birbirlerine nasıl tutunduklarını okuyoruz.

Karakterleri de yaşanan olayları da sevmedim, çok klişe buldum ve okurken keyif almayı çok istememe rağmen ne yazık ki hiç keyif alamadım.

Bu tarz kitapları seviyorsanız keyif alabilirsiniz ama bu konudan çok sıkıldıysanız sizlere pek tavsiye etmem.
Keyifli okumalar :)