Bu olgulardan, ölünün ne ta mamen yaşayanların dünyasının içinde ne de dişinda olduğu için bir tür eşiği temsil ettiği sonucuna varabiliriz. Aslınday yapısal antropologlar tarafından tanımlandığı şekliyle tüm eşik kavramu, uzamsal bir metafora dayanmaktadır: Kategorik sinirlar arasında olamın işgal ettiği alan, kendine ait özellikleri olan bir geçiş yeri, bir eşiktir.