"Hiçbir sebep yokken!" diye haykırmak istiyorum. Bir nedeni varsa ölmeye varım! Ama ölümler, İran ile olan savaşımız gibi sebepsiz. Hiçbir sebep yok. Din uğruna savaştığımızı düşünüyorsan yanılıyorsun. Bu, canilerin işi.
Savaşın soğuk yüzü, kaybedilen canlar, yaşanan travmalar ve acılar, umudun , sevginin, güvenin yok oluşu sade bir dille yazıya dökülmüş. Savaş ne kötü bir şey, hele bir de başkasının savaşında figüransanız.
Irak önce İran savaşı sonra Saddam'ın devrilmesi,her köşe başında Amerikan askerlerinin kontrol noktaları oluşturması,üzerlerine çevrilen silahlar.Patlayan canlı bombalar sonrası çatı katına çıkıp bu sefer neresi diye kontroller.Kısaca Irakta yaşam.
Yer yüzünde ne kadar insan varsa o kadar da farklı dünya ve her birinin farklı bir mevsimi var... kimi kışı yaşarken kimi yazı yaşar.Yazı yaşayanlar bihaberdir kışı yaşıyanlardan.
Ne kadar küçük şeyler için canımı sıkıyorum dedirten,başka insanların yasadığı zorlukları bilmeden kendi mevsimimizi yaşadığımız gerçeğini yüzümüze çarpan etkileyici bir eser.