"Değişmeyen aldatıcı hazlar vardı dünyada. Bunu fark etti ve derin bir nefes çekecekken içine "dur." dedi kendine. "Yasaklayarak , saklayarak değil , kendi kararınla yaşamalısın. Alma bu nefesi , ihtiyacın yok geçici şeylere.
Uyan! Uyan."
Yorgun satırlarını alıp yola çıkmak istiyordu. Kendi gölgesinin karanlığını sorgulamak işi onu heyecanlandırıyordu. Ağır cezalar kesecekti satırlarında haksızlıklara.
Kendinden emin fakat bir okadar da kaçarcasına adımlar sergileyerek uzaklaşmaya başladı. Ta ki o sesi duyana kadar :
"Miyav."