Büşra Karaca Sözleri ve Alıntıları
Büşra Karaca sözleri ve alıntılarını, Büşra Karaca kitap alıntılarını, Büşra Karaca en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her baktığı yerde bir anlam arayan kalbimizin dürüst ve onurlu sesidir onlar.
annelik, insana acizliğini en şeffaf şekilde gösteren bir kimlikti. İnsan anne olmadan önce pek çok şeyi halledebilecek biri olduğunu düşünüyordu.
Fakat annelik insana kendisi hakkında yalan söylemeyen bir ayna oluyordu.
Sayfa 21Kitabı yarım bıraktı
İnsan acizliğini ve zayıflığını ne kadar çok hissederse, kullukta o kadar derinleşme istidadı var demektir aslında.
Sayfa 16Kitabı yarım bıraktı
Yaşamın, sinir bozucu anlarıyla bile çok muhteşem bir amaca hizmet ettigini bilmek mutluluğun başladığı yerdi.
Sayfa 46
Öyle ya, insanın acziyeti en çok bir şeyleri kesinleştirmeye çalıştığında karşısına çıkıyordu.
Olumsuz sandığımız tüm duygular aslında dostumuzdur. Bizi güzel ama gerçek olmayan bir rüyadan uyandırırlar. Hayatın en gerçek yüzündeki güzellik arayışımızı başlatırlar. Her baktığı yerde bir anlam arayan kalbimizin dürüst ve onurlu sesidir onlar.
Sayfa 6Kitabı yarım bıraktı
Birşeylerin var olması ne kadar çok şarta şurta bakıyordu. Zordu. Mahvetmek ise tek bir şeyi yanlış yapmak ile mümkündü. Ne kolaydı.
Sayfa 111
İnsanın en güzel yaptığı şey istemekti. Sanki istemek için yaratılmıştı. Sorun, sonuçları kendi yaptımlarından beklemesiydi. hep eli tutulmaya muhtaç biri oldugu halde, istediklerini kendi elleriyle tutup yakalayacağını zannetmesiydi.
Sayfa 26
Olumsuz sandığımız tüm duygular aslında dostumuzdur. Bizi güzel ama gerçek olmayan bir rüyadan uyandırırlar. Hayatın en gerçek yüzündeki güzellik arayışımızı başlatırlar. Her baktıgı yerde bir anlam arayan kalbimizin dürüst ve onurlu sesidir onlar. Arayışlarımız da buluşlarımız da hiç bitmesin.
Sayfa 6
Acizlik “senin yaptığın herşey bir yere kadar” demekti. Çok az bir yere kadar. Onun da işe yarayacagı kesin değil. Bilemezsin demekti. Bunu kabul etmek insana huzur veriyordu.
Sayfa 19
Hayat, sonrası olan birseydi. Bir sonranın öncesiydi. Bir sonsuzlugun başlangıcıydı. Gitmeden önceki andı. Gidecegini bilmekti. Gidecegini hic aklından çıkarmadan yaşamaktı. Kendini kalıcı görmemekti. Gitme psikolojisiyle mutlu olunacak bir yerdi, kalma psikolojisiyle degil. Buraya aitmiş gibi yaşarsan mesut olamadığın bir yerdi burası.
Sayfa 164
Dostluk. İki kişi olmak. Birliktelik. Bağ. Sevgi. Merhamet. Varlık. İşte insanı zalim olmaktan kurtarıp ayakta tutacak duygular bunlardı. Öfkeye kapılıp gitmesine engel olacak hisler bunları.
Sayfa 129
Bizim kabiliyetimiz sahibimizi arama ve bulma işinde derinlesmekti. Bir kalp olsaydık sadece bunun için atardık. Bir göz olsaydık sadece bunun için bakardık. Bir insan olarak sadece bunun için yaşıyorduk. Bu gayeyi ne kadar yalanlamaya uğraşsak da bağırıp duruyordu içimizdeki insan. Bunun için yaşadığımızı hissettiriyordu tüm hayal kırıklıkları. Tüm yarı yolda kalmalar. Tüm çaresizlikler. Ve umurumuzda degilmiş gibi yapamıyorduk.
Sayfa 68
Biliyordum, çökmeye değil, başka bir şeye sebep olsun diyeydi halbuki acizlik. Aciz olmayanı aramak içindi.. "
Sayfa 19