Baş aşağı hazırdım düşmeye,
Kendimden ve birikmiş her şeyden.
Ne varsa ağırlık yapan boşaltılmış bir ev gibi,
Kırık dökük eşyalar arasından,
Döne döne..
Meleklerin unuttuğu bir güne
düştüm.
Düşmek;
Söyledikçe can yakan bir şarkıyı,
Hiç durmadan içinden geçirmek demekti.
Buraya melekler hiç uğramadı.
ne tuhaf hem fail hem kurban olmak
üstelik olay yerinden uzaklaşmamak ne tuhaf
hem üzüm kalmak hem şaraba inanmak
.............
emrindeyim komutanım. ikinci bir emre kadar
ertelendi hayat. iç savaşsa
sürüyor hâlâ. halbin sınır boylarında
kan revan içinde bir provada
giyiyorum kostümümü. geciktimse bağışla
buradayım komutanım kıyamet taburunda