Hakkında
Dursun Gümüşoğlu, 1956 yılında Erzincan ilinin, Refahiye içesinin Eskikonak Köyü’nde doğmuş, 1960 yılından bu yana aralıksız İstanbul’da oturmaktadır. İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümü’nden 1978 yılında mezun olmuştur. Ailevi nedenlerden dolayı ticaret hayatına atılmıştır. Evli ve iki çocuk babasıdır. 1990 yılından bu yana Bektaşîlik, Bektaşî Edebiyatı ve tarihi konularında araştırmaları devam etmekte, 2001 yılından günümüze kadar aralıksız Osmanlıca divan, cönk, el yazması, metinlerden çeviri yapmaktadır. Sulh Hukuk Mahkemelerinde Osmanlıca tapu, nüfus, evlenme kayıtları, mezar taşları, kitabelerin eski yazıdan yeni yazıya çevrilmesi ve sadeleştirilmesi ile ilgili konularda bilirkişilik hizmetleri vermektedir.
Bilimsel araştırma konuları ile ilgili olarak sayısız televizyon kanallarında muhtelif sunumlar yapmış, açık oturumlara katılmıştır. Ayrıca televizyon kanalları için pek çok belgeselin proje danışmanlığı, metin yazarlığı, belgesel filmlerde danışmanlık yapmaya devam etmektedir. Bunun yanında sayısız radyo programına konuk olmuş, özel bir radyoda “İrfan Pınarı” adlı bir programı ise 56 hafta boyunca bizzat kendisi hazırlayıp
sunmuştur. Muhtelif panellere ve üniversitelerin düzenlediği sempozyumlara bildiriler
sunmuş, yerli ve yabancı üniversitelerin Bektaşîlik ile ilgili araştırmalarında doktora öğrencilerinin tezlerine katkılarda bulunmuştur. Şu ana kadar Osmanlıcadan çevrilmiş yedi adet kitabı yayınlanmıştır. Muhtelif dergilerde röportaj ve makaleleri yer almıştır.
Unvan:
Türk Çevirmen, Araştırmacı Yazar
Doğum:
Erzincan, Türkiye, 1956
Okurlar
2 okur beğendi.
18 okur okudu.
7 okur okuyacak.
Derlediği Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
AKORT
- Âşık Veysel, bir mecliste misafirlerine türkü söylemek için sazını eline alır ve akort yapmaya başlar. Akort biraz uzun sürünce sabırsızlaşan arkadaşı Ali Haydar Ercan: Ya Âşık, ne dingırdadıp duruyon, iki çal da dinleyek, der
Âşık Veysel de cevabını verir:
Bunun arada bir kulağını bükmezsek, aynı senin gibi ayarsız oluyor.
Sayfa 230Kitabı okudu
Renk
Bektaşî fukarası, komşusunun vasıtasıyla bir Melâmî şeyhinin sohbetine gider. Kendisini şeyhin yanına oturturlar. Melâmî şeyhi, Bektaşî’ye ne iş yaptığını sorar. O da nakliyatçılık yaptığını söyler.
Bunun üzerine Melâmî şeyhi yine sorar:
- Peki, halkı mi taşıyorsunuz, yoksa Hakk'ı mi taşıyorsunuz?
Bektaşi de:
- Efendim, görünüşte halkı taşıyoruz, ama aslında Hakk'ı taşıyoruz; çünkü halk, Hakk'ın görüntü âlemine çıkmış cüzzî bir kısmıdır, der.
Melâmî şeyhi bu cevaptan bir süre sonra aniden dönerek masa üzerinde vazo içinde duran çiçekleri göstererek tekrar sorar:
- Bu çiçeğin rengi güneşten midir, yoksa kendisinden midir?
Bektaşi de şöyle bir cevap verir:
- Çiçeğin rengi kendisindendir, fakat biz onu güneşin ışığı ile fark ediyoruz.
Sayfa 91Kitabı okudu
Çile
Ali Cevher Derviş, Haşim Baba'ya sorar:
- Babaerenlerim, pek çok tasavvuf ehlî hatta Hünkâr bile çileye girmiş, bizim de girmemiz gerekmez mi?
Haşim Baba da der ki:
- Yirminci yüzyıldayız; trafik çile, eğitim çile, sağlık çile, senet-çek ödeme çile, insanı şehvete ve maddeye yönlendiren bu kadar çok unsur varken başka çileye gerek var mı?
Sayfa 103Kitabı okudu
CAN GÖZÜ
Hacı Bektaş Velî Anma Etkinliğine son kez gelen Âşık Veysel'e türbenin avlusunda bir Can sorar:
- Âşık Baba, türkülerin iyi güzel de niye Alevilikten, Bektaşilikten, tasavvuftan söylemiyorsun? Âşık Veysel de tebessümle cevap verir:
Türkülerimi can gözüyle dinlersen nelerden bahsettiğimi anlarsın. Sende görecek göz yoksa ben ne yapayım.
Sayfa 232Kitabı okudu
GÜZEL İSİM
Halim Baba, akademisyen meslektaşıyla birlikte saha araştırmaları için Isparta'nın dağlık bir Alevî köyüne giderler. Köyün dedesi kendisini tanıtırken:
- Fakîr, Hüseyin Dönmez, der. --
Halim Baba da der ki:
- Adınız ne kadar güzel, soyadınız da bir o kadar ona o uyumlu olmuş.
Sayfa 106Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
