Kolay okunan çok zor bir roman Lojman. Dilinden değil ancak öyküsünden dolayı her an kapatıp kaçmak istedim kitaptan. Kaçamadım. Karakterlerle birlikte, sonsuz bir kar örtüsü altında, o lojmanda kapana sıkıştım. Her sayfada, atmosfer değişecek, bu bir rüya ve uyanacağız dedim. Olmadı. Aksine öykü, kendinden ödün vermeden kabusu körükledi.
Ben öncelikle bir anne gözüyle okudum kitabı. Bir annenin doğum sonrası yaşadığı fiziksel ve ruhsal zorlukları bilerek okudum. Velev ki ; bir yerde hak verdiysem üç yerde çok kızdım anneye, nefret ettim. Anne değil de sadece insani gözle okusaydım da hissiyatım değişmezdi sanıyorum.
Yazar başından sonuna koruyor kitabını. Ne anlatmak istediyse özünden ve sözünden sapmadan yapıyor bunu. Siz okurken düşmüşsünüz, kalkmışsınız, duvardan duvara vurulmuşsunuz aldırmadan.
Sinirleriniz sağlamsa okumanızı tavsiye ederim.