Ege Avcı Gönderileri
Ege Avcı kitaplarını, Ege Avcı sözleri ve alıntılarını, Ege Avcı yazarlarını, Ege Avcı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Elimden geleni yaptığımda bile değişen bir şey olmayacağını bilmek...
Yanlızca denemiş olmak...
Yenilgiler için uydurulmuş avuntudan başka bir şey değil."
hayat korkuyu alır
yerine koca bir bosluk koyar
düzgün kalabilmek her gün zorlaşır
bu yalanı taşıyan yürek...
...bazen bir gecede bin yıl yaşlanır.
senin vaktin de gelecek yüzün gülecek
bu zamanda herkes yeniliyor Veysel. insan bi yumusamaya görsün, anında kaybediyor. boş ver ayaz iyidir. ayıktırır insanı moralini bozma.
Bir yalanı taşıyan yürek, bazen bir gecede bin yıl yaşlanır..
Kuytu köşelerde kalmış onlarca karaltıyı dirilterek. İçlerinden hiçbir Şey cıkmadı. Karanlık ve bulanıklıktan öte…
"Kafamda her yer, herkes cehennem."
“Küçükkenki korkulukları hatırlarım. Bi bahçede görmeye görsün… Evvelden insan sandığı bu bedenleri öylece kıpırtısız ölü, toprağa çakılı bulunca kaçıp gitmek gelir insanın içinden nereden geldiğini bilmediği o yolu gerisin geri koşmak, ardına bakmadan kaçmak, gözlerini yummak, saklanmak… Büyüdüğünde işler değişir. Korku artık bir kapı aralığında, mezarlık yolunda, yalağın başında ya da ıssız bir tarlanın ortasında değil, hemen yanı başında bir insanın ağzından çıkacak kelimelerde saklanır.”
Senin de vaktin gelecek, yüzün gülecek.
"Nereye taşınacak sıfatlarını yüzyıllar evvel kaybetmiş şu görüntüler."
Söylesene.. Burada geceler hep böyle adamın kemiklerini mi sızlatır?
Bi Kayra klasiği
Bu kitabı okumadan önce Kayra'nin Bütün Ayazlarin Ortasında albümüyle yaşıyordum resmen. Albüm zaten storytelling bir albümdü yazar çizer Ege Avcı da bundan yola çıkarak çok güzel bir çizgi roman ortaya çıkarmış. Tekrar tekrar okumalık harika bir deneyim. Çizimleri teker teker incelenmli. Hepsi gerçekten çok iyiydi. Zaman ayırın mutlaka. 
Ege Avcı
"Yüzyıllardır ölüyorum, her gece. Belki de tam bu saatlerde.
Küçükkenki korkulukları hatırlarım. Su kabağindan gündöndü saplarından katırtırnağından ya da samandan irice olanları...
Bi bahçede görmeye görsün...
Evvelden insan sandığı bu bedenleri, öylece kıpırtısız ölü toprağa çakılı bulunca... kaçıp gitmek gelir insanın içinden...nereden geldiğini bilmediği o yolu gerisin geri koşmak... ardına bakmadan kaçmak... gözlerini yummak...saklanmak...
Büyüdüğünde işler değişir. Korku artık bi kapı aralığında, mezarlık yolunda yalağin başında ya da ıssız bir tarlanın ortasında değil...hemen yanı başında...bir insanın ağzından çıkacak kelimelerde saklanır.
Hayat korkuyu alır. Yerine koca bir boşluk koyar. Düzgün kalabilmek her geçen gün zorlaşır. Bir yalanı taşıyan yürek bazen bir gecede bir yıl yaşlanır. Anlamazsın...