Hakkında
Elda Abrevaya, liseyi Robert College'de okudu. Yüksek öğrenimini ve doktorasını Paris'te René Descartes Üniversitesi'nde gerçekleştirdi. Uzun yıllar Porto Riko'da yaşadı ve bu sürede Ruh Sağlığı Merkezi'nde çocuk ve ergenlerle çalıştı. Porto Riko Üniversitesi, Psikoloji Bölümünde Psikoloji profesörü olarak öğretim üyeliği yaptı.
Tam adı:
Elda Abrevaya
Unvan:
Yazar
Doğum:
İstanbul, Türkiye, 1950
Okurlar
5 okur beğendi.
28 okur okudu.
3 okur okuyor.
70 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Derlediği Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Nevroz ve Psikozda Gerçekliğin Yitimi
Her ikisinde gerçeklik yitimi söz konusu olsa da özellikle gözden kaçırılmaması gereken, yitirilenin yerine konulandır. Her ikisinde yitirilen ve yerine konulan nedir?
Çatışmalı içeriğin bastırılmasıyla nevroz oluşur. Bu birinci zamandır. Bastırma sonucu, özne ikinci bir zamanda gerçekliğin bir parçasından kaçar.
(...) özne kendisinde acı ve hoşnutsuzluk yaratan şeyi unutmak, görmezlikten gelmek ister. Psikozda olduğu gibi gerçekliği reddetmez, sadece bilmek istemez. Bastırılmış içerik öznenin söylem örgüsünde yok edilmez.
Oysa psikozda gerçekliğin yitimi ''önceden yer almıştır''. Gerçeklik yani dış gerçeklik baştan beri bir deliği içerir. Özne bu deliği doldurmak, telafi etmek amacıyla ikinci bir zamanda gerçekliği yeniden yapılandırmak ister. Gerçekliğin yeniden düzenlenmesi hezeyan şeklinde belirir.
Sayfa 49Kitabı okudu
Sessizlik tecridi
Artık bir hücrede veya zincire vurulmuş durumdakinden daha gerçek bir şekilde kapatılmış olarak, yalnızca kendi kendinin mahpusu haline gelmiş hasta kendisiyle hata düzleminde olan bir ilişkinin ve diğerleriyle de utanç düzleminde olan bir ilişkisizliğin içine girmiştir... Zincirlerinden kurtulduktan sonra, sessizliğin sayesinde şimdi hata ve utanca zincirlenmiştir.
#MichelFoucault
Historie de la Folie s:616
Sayfa 25Kitabı okudu
Dünyaya gelen insan yavrusu nörolojik, devinimsel ve ruhsal olarak gelişmesini ve olgunlaşmasını tamamlayamadığı için, kendi içinde kaynaklanan ve dışardan gelen uyarımları yatıştırmaktan, kendisini sakinleştirmekten yoksundur. Bu yüzden onun ihtiyaçlarını algılayabilen dikkatli, duyarlı bir nesnenin "özgül eylemi" gereklidir. Diğer bir deyişle, ihtiyaçlarından dolayı çığlıklar atan, öfkeyle tepinen, ağlayan bebeğin yardımına koşan bir nesne olmalıdır.
İnsanın kökensel güçsüzlüğü, böylelikle, tüm ahlaki gerekçelerin ana kaynağını oluşturur. Bu da insan yavrusunun kaderini sımsıkı ötekine bağlar.
Sayfa 384Kitabı okudu
Tüm delilik görüngüsünü, psikotik depresyonun yol açtığı boşluğu doldurmaya yarayan bir tutku olarak kavrayabiliriz. Özne açısından tahammülsüz olan, bu boşlukla yüzleşmektir. Bedeli ne olursa olsun bir tutku olarak deliliği yaşamak, ölüm ve hiçe denk gelen boşlukla yüzleşmekten iyidir.
Sayfa 156Kitabı okudu
Hakiki kendilik {true self} sessizdir.
Sayfa 79Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
