Merhaba, değerli okurlarım. Ben Elif İpek BİLEK. Tekirdağ’da doğdum. Uluslararası ilişkiler okuyorum. Genel olarak
yönelen o meşhur soru geliyor hemen: “Edebiyatçı bir kişiliğe sahipken neden siyaset?” Doğrusunu söylemek gerekirse; hayat boyu tek dal üzerinden yürümek doğru gelmedi bana. Ancak elbette ağır basan yönüm edebiyatçı yönüm. Genel olarak bir algı vardır; başka bir mesleğin varken edebi hayatına devam edersin ancak sadece edebi hayatınla ömür geçiremezsin. Doğruya doğru…
Lisede birçok yarışmaya katıldım, dereceler aldım. Üniversite hayatımı tamamen farklı alana göre şekillendirsem de
yıllarca yazın hayatım için çalışmalarım hep sürmüştür.
Kelimeler çok güçlüdür. Bir insanı hayata bağladığı kadar hayattan koparacak güce de sahiptirler. İnsanın
hayatını büyük ölçüde etkilerler. Bazense bambaşka anlam kazanırlar. Biz yazarlar ise bu kelimelerle oynayarak
onlarla yepyeni bir dünya oluştururuz sizler için. Önemli olansa bu dünyada kaybolmaktır.
Herkesin bir hikayesi vardır yazmaya başlarken. Benim daha küçükken bu yolculuğa nasıl çıktığımdan da bahsetmek
istiyorum. 9 yaşımda iken babamı kaybettim ve hayattan kopmuştum. Psikoloğumun tavsiyesi ile babama mektuplar yazmaya başladım. O günden sonra ise beni hayata bağlayan tek şey yazmak oldu.
Kitap yazma kararıma gülenler oldu, önemsemeyenler oldu, yapamazsın diyenler oldu. Hatta vazgeçirmek isteyenler
dahi oldu. Ancak inanmak başarmanın yarısıdır mantığı ile hareket ettim ve sonunda kazanan ben oldum. Bir hayalin varsa peşinden gitmen gerekir. Herkesin farklı bir yeteneği vardır ancak yazmak bambaşka… Tek bir kelime beni ve okurlarımı bambaşka dünyaya götürebilir.
Uzun lafın kısası; kelimeler hayatınızı derinden etkiler. Onların gücünü fark edin. Yepyeni kitaplarda buluşmak
dileğiyle…
İnsan birini sevince, tüm hatalarını görmezden gelmeyi başarabiliyordu.
İnsan, hata yapabilirdi. Başka bir insan da onu anlayabilirdi.
İnsan, insandı. Bu yüzden yanıldı.
Bir bakmışsınız ki çiçekleriniz karda bile açmayı başarmış, sevgi ile! Biri mucize mi dedi? Evet, mucizenin diğer adı sevgi...
... O zaman çokça sevmek ve sevilmek dileklerimle...
“İnsan birini sevince tüm hatalarını görmezden gelmeyi başarabiliyordu. İnsan, hata yapabilirdi. Başka bir insan da onu anlayabilirdi. İnsan, insandı. Bu yüzden yanıldı.”
Sayfa 100 - Her şeye rağmen ölümsüz bir dostluk hikayesi...
Bir bakmışsınız ki çiçekleriniz karda bile açmayı başarmış, sevgi ile! Biri mucize mi dedi? Evet, mucizenin diğer adı sevgi...
... O zaman çokça sevmek ve sevilmek dileklerimle...