Yalnızlığımın hüzünlü bilinci içinde; bu dünyada hiçbir kalbin benim için atmayacağından, hiçbir gözden benim için bir damla yaş akmayacağından ve hiçbir zaman bir bekleyenimin olmayacağından emin olarak, huzur içinde uyumak... Bütün kelepçelerden kurtulmuş, sadece kendime ait olduğum, hep bir yabancı ve hep bir işgalci olarak karşılanacağım bu devasa çölde yaşamak.
(Isabelle Eberhard - Jurnal, 1 Ocak 1900)