Erd Agron Gönderileri
Erd Agron kitaplarını, Erd Agron sözleri ve alıntılarını, Erd Agron yazarlarını, Erd Agron yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
wê çaxê min cinetê dît
di keviya cehnimê de...
li ser hendefên bilind
xwe vedişêre, li benda bayên kuvî disekinî
(kemendavêjekî yeman bû)
û her roj kemend diavêt stwê bayekî
û li pey xwe dikişand
dianî di tewlê de gire dida û ew kedî dikirin.
lê dizanî ku hemû ba bibin yek
dê tofan bi serê wî de bînin
Sayisê Bayê
Qîza Reşebajêr | Ji Gulîzerê Re • Erd Agron
keziyên jinebî dihûne
ristikan dide hev
ji barana bi ser bûka baranê de
dibare, di daweta bûka baranê de
roja dawetê
ji şevê didoşe
ji êşan digivêşe
û ji psûlayek ji janan re…
kurt kurmancî
rehên wê li rehên reşebajar lefiyane
di bin kerresiyên bedenê de
ruhê wê li ruhê reşebajar lefiyaye
li ber tenûra gurr
di tatêla şîva êvarê de
pîresêreke axirzeman
dibiriqe
niviştan çêdike
di qorziyên kuçeyên tarî de
miftîbelaş
li milê xwe bialîne
ji bo ku bi bazbendekê mirov
çargurçik be
divê kezeb mezin be…
Pora Zêr • Erd Agron
her esir ji behrê dikişiya
û diçêriya
-reş, reş, reş weke qîr-
dîsa weke her car esir
ji behre kişiya
di mêrgê de çêriya
qevdek pora zer
-zer, zer,zer weke zêr-
bi ber bayê ket
û hat li çêra ber devê wî aliqî
çav pê ket
şîriya, şîriya, şîriya
û çermê wî lê ziwa bûûû…
bû ferfûrî
û hêsir ji çavên wî rijiyan..
Lavlavk • Erd Agron
berî noqî xeman bibim
agir digre rûyê avê
û çiqilên şengebiya
bi ser ve dirihilin.
Jan-Name • Erd Agron
“ji bo Welî, Rustem, Nûman
û hemû hestîwendayan”
(Qefleyek mirov digeriyan di kontara çiyê de, karê xwe yê liservebûyî pêk dianîn… Digeriyan di bin taldan de, li nava deviyan… Derwêş sekinî û çok da erdê, pêşî duayek kir, piştre bi destan axê veda û hestiyekî reşbûyî derxist…
Sê çar kes lê kom bûn, hêdî hêdî qefle tev lê civiya…)
Derwêş
“hê jî
Guvernika
min dê biwênanda
wênesazekbûma ku, wî
li ser ranzayeke zengarî
li ser taqa pişte
destekî wî bi ranzê ve
çavên wî bi qartiyan ve daleqandî
rûyê hefteyekî
simbêlên reş
Existance | Ji J.P. Sartre Re
ez siyek bûm
siya kî/ê bûm, nizanim
dema şarapnêlên sar
di laşe min de hêlîn çê dikirin
ruh bi min ve dihat
dibûm gewdeyek
bi can û xwîn
dicoşiyam
Destên Min
ger ku ez ketim
xeweke giran, jidayik nebûm dîsa
bêriya destên min bike.
destên dem û dewran dîtine
destên li ser memikê şeveqên rengîn
geriyane, li ser qorik
û zikê hebûnê…
li ser çav û biriyên jiyanê
kalekî, darekî hişk
nîşanî da û got:
“ma ev êdî şîndibe?” ji rojê re
lê îro
keviran jî zîldaye
li welatê vî kalî.