Ethem Baran Gönderileri
Ethem Baran kitaplarını, Ethem Baran sözleri ve alıntılarını, Ethem Baran yazarlarını, Ethem Baran yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İşte o!
Dünyada az yer kaplamak istercesine zayıf. İçindeki ağırlıktan, fazlalıklardan kurtularak dünyayı mı hafifletiyor, kendini mi?
Sesli KitapKitabı okudu
Tek tip insan'lar daha iyi nasıl anlatılır?..
Şehirde esasında tek bir insan varmış da kendini çoğaltıp her tarafa dağıtmıştı sanki. Aynı insana her yerde rastlamak şaşırtıcıydı.
Sesli KitapKitabı okudu
Ne kadar uzak durmak istese de kalabalık kalabalıktı yine. Baktıkça çoğalan, çoğaldıkça birbirine benzeyen, benzedikçe aynı sesle konuşan, konuştukça yaşadıkları hayatı kirleten sayısız insan. Her yer insan, insan, insan doluydu.
Sesli KitapKitabı okudu
Bir yerde oturup kalamazdı. Oturduğu yerde zamanı genişletmekten ve bulunduğu yere alışmaktan korkardı adeta. Hiçbir zaman alışamadığı, ait olmadığı bir dünyaya niye alışsındı ki!
Sesli KitapKitabı okudu
Kendini dipsiz bir yalnızlığa çekerek günahtan mı kaçıyordu? Öyle ya, kimseyi kırmayacaktı artık, kimsenin önüne geçmeyecek, sırasını alıp onurunu çiğnemeyecek, hakkını yemeyecekti.
Sesli KitapKitabı okudu
Babam bir gün sustu. Ben bu dünyadan bir şey anlamadım dedi ve sustu. Daha doğrusu mecbur kalmadıkça konuşmadı. Sanki ölüp gitmiş ama yorgun bedenini burada, aramızda, gözümüzün önünde bırakmıştı. Benim ölüm, yaşayan halimden daha iyidir; varlığım, yokluğumdan daha çok acı verir sizlere dercesine usulcacık sıyrılmıştı aramızdan.
Sesli KitapKitabı okudu
İşe gidiş geliş için koşturmaların, masa başında geçen sıkıntılı saatlerin, arkadaşlık, dostlukmuş gibi görünen ama çok geçmeden geçici olduğu anlaşılan ilişkilerin arasında varlığına sımsıkı tutunduğu gizli hayatını incitmekten korkmuştu her zaman. Saklandığı bu gizli dünyadan dışarı çıkmayı istese de beceremiyordu işte.
Sesli KitapKitabı okudu
Dışarıdan bakınca her şeyi gördüğünü sanırsın. Bu adam bu kadar işte, dersin. Dışı neyse, içi de o. Hepsi bir. Halbuki gördüğün hiçbir şey değil. Bir şey görmüyorsun ki. Gösterileni görüyorsun sadece.
Sayfa 62Kitabı okudu
Sevmedikleri bir şey olunca kader diyor bizimkiler.
Sayfa 82Kitabı okudu
"Hayat bir oyunmuş, hep öyle diyorlar ya.Oyun içinde oyun oynamak...yaptığımız bu.Herkes kendince, hayatta kalabilmek için gerekli silahları bulmuş ya da onlara baştan verilmiş. Benim sadece kitaplarım var.
Annesi lambaya, ocağa, ateşe dokunmamasını söylerdi her zaman. O da, oturması istenilen yerde, kıpırdamadan, kendi kendine yarattığı dinginliğin içinde saatlerce oturur, çevresinde dönenip duran bütün devinimleri, sesleri kendi sessizliği içinde eriterek küçülüp görünmez olurdu, biri adını söyleyene ya da onu o derim dinginliğin içinden çekip çıkarana kadar. O zaman tekrar büyür, duymaya, görmeye, konuşmaya başlayan bir çocuğa, ergene, erkenden yaşlanmış bir genç adama dönüşürdü. Yine de korunmaya muhtaç bir çocuk yüzü saklardı gözlerinin kıyıcığında.
Sayfa 48 - Sessizlik oyuğuKitabı okudu
Herkes kendi uzağını kendi içinde taşıyordu, neyin, ne kadar uzak olduğunu bilmeden. Her yıl, bir sonraki baharı görüp göremeyeceğini düşünen insan için uzak yoktu oysa.
Sayfa 26 - Minareden düşeni herkes hatırlarKitabı okudu
Gözleri hiç kimseye doğrudan bakmadığı halde herkesi, her yeri görüyormuş gibiydi. Ya da zamanında zaten yeterince görmüş de şimdi gözlerinin gerisinde kalanlarla idare ediyormuş gibi.
Sayfa 13Kitabı okudu
"Kış geliyordu sonra. İşler büyüklere kalıyordu, düşler çocuklara."
Sayfa 52Kitabı okudu