Necid çöllerinde geceleri serin bir rüzgâr eser. Yanıp kavrulmuş gönülleri ferahlatır. Kum taneleri ay ışığı altında savrulur soldan sağa, sağdan sola. Şekilden şekle girer çöl. Ve her şekil değiştirdiğinde Mecnun gelir akla. Hâlden hâle giren Mecnun... Ve çöl ortasında bir harabe... Gelip geçen her kervan, bu harabeden bahseder Mecnun yurdu diye. Hatıra gelince Mecnun, hikâyesi başlar. Ve her hikâyenin sonunda tazelenir acılar.
Leyla ve Mecnun... Aşkın ölümsüz iki kahramanı... Kimi Leyla olmayı murat eder kimi de Mecnun...
Herkesin okuması gereken bir kitap. Bu kitapta aşkın temiz ve saf hali var. Belki de ömrümüzde hiç şahit olmadığımız olamayacağımız bir aşk.
-Ey vefalı dostum! Cananı için canını veren maksadına ulaşmıştır, vermeyen ise bu yolda kaybolmuştur, dedi.
Mecnun İbni Selam'ın Leyla uğruna öldüğünü duyduğunda gözyaşları içinde söylediği cümle...
