Hakkında
Gaidz F. Minassian, 1968'de Paris'te doğdu. Paris Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi'nde doktorasını tamamladı. Guerre et Terrorisme Arméniens (Ermeni Savaşı ve Terörizm, PUF, Paris, 2002) adlı ilk kitabında Ermeni Devrimci Federasyonu'nun (Taşnaktsutyun) 1970'lerden sonraki faaliyetlerini mercek altına aldı. Fransa'da ve çeşitli uluslararası dergilerde makaleleri yayımlandı. Nanterre Üniversitesi'nde ders vermekte olan Minassian'ın uluslararası siyaset üzerine yazı ve yorumları Le Monde gazetesinde yayımlanıyor
Unvan:
Yazar, Gazeteci
Doğum:
Paris, Fransa, 1968
Okurlar
2 okur okudu.
6 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
Meşruti düzenin kurulması Ermeni siyasi partilerinin programlarında değişiklik yapmalarına da yol açan bir olguydu. 1908’in Temmuz-Eylül aylarında devrimci Ermeni partileri yasal siyasi örgütlere dönüşerek, devrimci mücadele yöntemlerinden resmen vazgeçmişler, anayasal kurumların geliştirilmesi ve Ermeni vilayetlerinin siyasi özerkliği için çabalamaya koyulmuşlardı. Bu partiler amaçlarının gerçekleşmesinde belli ölçüde İttihatçılarla işbirliğine bel bağlamış durumdaydılar.
İttihatçılar ise ülke içindeki pozisyonlarını güçlendirmek için ilk dönemlerde Ermeni siyasi partilerinin, özellikle de Osmanlı Ermenilerinin çoğunun saflarına katıldığı Taşnaktsutyun’un desteğine gereksinim duyuyor, onları kendi taraflarına çekmeye uğraşıyorlardı.
II. Abdülhamit döneminde ayrıcalıklı bir yere sahip olan Kürtler, Jöntürklerin iktidara gelişini açıktan açığa düşmanca karşılamışlardı. Kanun-ı Esasi’nin yeniden yürürlüğe girmesi ve bütün halkların eşitliği ilkesinin ilan edilmesi pek çok Kürt aşiretinin üzerinden zenginleştiği Ermeni halkının malvarlığının talan edilmesini düşünce temelinde de olsa önleyecekti.
Sayfa 37Kitabı okudu
Buna karşın Jöntürklerin Anadolu’da ciddi bir dayanağı yoktu. Türk toplulukları anayasal düzenin kurulması konusundaki Jöntürk ideolojisine karşı temelde duyarsızken, II. Abdülhamit yönetiminde ayrıcalıklı bir konuma sahip olan Kürtler de Jöntürklere karşı düşmanca bir tutum içindeydiler. Bunun dışında, Jöntürklerin Osmanlı ülkesindeki bütün ulusların eşitliği fikri Müslüman nüfusun çoğunda büyük bir hoşnutsuzluk yaratıyordu. Erzurum ve Trabzon’daki iki hücre dışında tüm Doğu Anadolu’da kayda değer hücre yoktu. Jöntürkler Ermenilerin yaşadığı vilayetlerde konumlarını ancak Ermeni devrimci partileriyle sağlam bir ilişki kurarlarsa güçlendirebilecek ve yerli Ermeni komiteleri aracılığıyla Doğu Anadolu’da Jöntürk yayınlarını dağıtabileceklerdi.
Sayfa 23Kitabı okudu
Osmanlı yöneticileri asırlar boyu Müslümanları yatıştırmak için gelgeç bir siyaset izlemişti: Müslümanların başına gelen bütün felaketlerin tek suçlusu olarak Hıristiyan tebaayı göstermek.
Sayfa 59Kitabı okudu
Öte yandan, yerel Taşnak ve Hınçak kulüpleri ile İttihatçılar arasında öylesine sıkı ilişkiler kurulmuştu ki, Ermeni komiteleri lTC’nin şubeleri gibiydiler.
Sayfa 64Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
Henüz kayıt yok