Hakkında
Gonca Özmen (d. 1982, Burdur) Türk şair.
1982 yılında Burdur’un Tefenni ilçesinde doğdu. İlkokulu Tefenni'de, ortaokul ve lise öğrenimini Burdur Anadolu Lisesi'nde bitirdi. İstanbul Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde lisans (2004) ve yüksek lisans (2008) eğitimini tamamladı. Halen aynı bölümde doktora öğrencisidir.
İlk şiiri Haziran 1997'de Varlık dergisinde yayımlandı. 1997'den beri şiirleri ve yazıları kitap-lık, Adam Sanat, Varlık, Yasak Meyve, Dize, Akatalpa, E, Kül, Yom Sanat, Uç gibi dergilerde yayımlanıyor.
Ocak 2009’da yayımlanmaya başlayan Palto dergisinin genel yayın yönetmenliğini yapmıştır. Ç.N. (Çevirmenin Notu) adlı çeviri edebiyatı dergisinin söyleşi editörlüğünü sürdürmektedir.
Şiirleri İngilizce, Almanca, Fransızca, İspanyolca, Slovence, Romence ve Farsçaya çevrilmiştir.
Heidelberg, Hamburg, Berlin, Paris ve Slovenia’da düzenlenen uluslararası şiir festivallerine katılmıştır.
Ödülleri:
Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülleri (Dikkate Değer, 1997)
Ali Rıza Ertan Şiir Ödülü (1999)
Orhon Murat Arıburnu Şiir Ödülü (Kuytumda adlı dosyasıyla, 2000)
İstanbul Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı Berna Moran Şiir Ödülü (2003)
Homeros İnceleme Ödülü ("Edip Cansever'in Kaybola Şiiri Üzerine" adlı incelemesiyle üçüncülük, 2005)
Şiiristanbul Sevda Ergin Şiir Ödülü (Belki Sessiz adlı kitabıyla , 2009)
Unvan:
Türk Şair
Doğum:
Tefenni, Burdur, Türkiye, 1982
Okurlar
50 okur beğendi.
500 okur okudu.
4 okur okuyor.
97 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Derlediği Kitaplar
Editörlük Yaptığı Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Macbeth: Olmayan bir şey olandan çok sarsıyor beni:
Tek o kalıyor ortada, o olmayan şey!
William Shakespeare
Sayfa 5 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
bir yokuş var bir yok oluş,
tırmansak..
Zaman küf kokar beklemekten. Godot gelmez.
Sayfa 57 - Kırmızı Kedi Yayınevi, 5.basım
Nasılsa her yara bir kabuk ediniyor kendine
Her yırtık bir yama
Sayfa 15Kitabı okudu
Azar azar tükendim
Her sessizliğe merhamet oldum
Sayfa 60 - Çıplak IKitabı okudu
İletiler
Günaydın...
Zaman can çekişiyor şimdi
Göçüğü altında eski aşkların
Yüzün derin bir kılıç izi aklımda
Daralır kör akrebin parantezi kadar
Sürgit yanılsamadır dönüp geldiğim
Kimin kıyısında dursam
Bir rengin usul usul dağılışı gibiyim...
Gonca Özmen
Günaydın...
Ey dünya, küçüldükçe küçüldün içimizde
Durmadan birikiyor söz balçığı
gölün dibinde.
Durmadan sesini yitiriyor her şey...
Gonca Özmen
Sazlıkların orda arındım da bekledim
Kara yazıların üstüne eğildim de bekledim
İnadımın dibinde tortop bekledim
Öteleri çekiştirip berilerde bekledim
Derman ol deyip de bekledim
Dumanlı aklımla, çocuk ayıbımla, kenar süsümle bekledim
Sesimden gürültülü trenler geçti bekledim
Ayvalar erdi ben bekledim
Dallanıp odalarda budaklandım da bekledim
Dara düştüm gün yüzü bekledim
Uzaklar çınlayıp durdu ben bekledim
Her yanım alev bekledim
Taş topladım, kuş uçurdum bekledim
Götürmedi yol
Göle durdum ter ter bekledim..
Gonca Özmen
Yorumlar ve İncelemeler
