Hakkında
İki çocuk annesi. 14 yıl aktif olarak MEB'de öğretmenlik yaptı. Şuan çalışıyor. Okuyan, araştıran, çocuklarına ve öğrencilerine faydalı olmayı amaçlayan bir öğretmen.
Unvan:
Yazar
Doğum:
Giresun, 28 Mart 1983
Okurlar
1 okur beğendi.
6 okur okudu.
1 okur okuyacak.
Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
"Köy yerinde çocuklar dinlenmezdi, kendilerini dinlettirmek zorundalardı. İş çoktu, çocuk çoktu, söylenen şeyler, dinlenen şeyler çoktu. Azaltmak için de ilk harcanan çocukların cümleleri olurdu."
Sayfa 32 - Elpis YayınlarıKitabı okudu
"İnsanlar hep konuşur, sürekli konuşur, bazen iyi bazen kötü mütemadiyen konuşurlar."
Sayfa 24 - Elpis YayınlarıKitabı okudu
“Acının insanın içine işleyen bir kokusu vardı.”
Sayfa 120 - Elpis YayınlarıKitabı okudu
"Sevmemek değildi aslında içindeki. Doğduğu yaşadığı bu köyü çok seviyordu. Ama içinin bir köşesinde bu topraklara ait bir kızgınlık vardı. Buraya bırakılmanın, buraya terk edilmenin öfkesi vardı. Bir yanı ile aşkla bağlı olduğu bu köye bir yanı ile kızgındı. "
Sayfa 7 - Elpis YayınlarıKitabı okudu
"İnsan ne tuhaf... Bazen kendi derdini unutacak başkasının derdiyle dertlenecek kadar insani duygular yaşar, bazen de başkasının derdini görüp kendi hâline şükreder, “ Şükür böyle dertlerimiz yok der.” der."
Sayfa 55 - Elpis YayınlarıKitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
Doğanın en güzel resmi, köyün kendine has hayatı ve düşmeyen ritmi ile hüznü ve sevgiyi kucaklayacağımız , samimiyetin gerçekte ne anlam ifade ettiğini anlayacağımız, modern dünyadan bir anlığına bile olsa uzaklaştıracak, özlem dugusuyla okuyacağınız ve yazarımızın içsel yolculuğuna eşlik edeceğimiz ,yüreklere dokunacak bir hikaye ; Cemile Öğretmen , Nazlı ile , Neriman Teyze ve Ragıp ile güzel anlara eşlik etmek değerliydi...
Nazlı, doğduğu yaşadığı bu köyü çok seviyordu. Ama içinin bir köşesinde bu topraklara ait bir kızgınlık vardı. Buraya bırakılmanın, buraya terk edilmenin öfkesi vardı. Bir yanı ile aşkla bağlı olduğu bu köye bir yanı ile kızgındı. Ama bu köy Cemile Öğretmen için bir cennetti. Köyün Neriman Teyze'si, Nazlı'nın babaannesi idi. Anne sevgisin bilmezdi ama babaannesini de çok severdi... Baba sevgisi , onuda bilmiyordu Nazlı. Çünkü Ragıp sadece vicdan azabıyla yaşıyordu...
Bunlara rağmen , köyde yinede hayat vardı. Nazlı ve Cemile Öğretmen ile bu hayata dahil olmak ... Nice mavi kapılı evler , kapıları umuda açılan insanlar, çam ağaçları, köyü ortadan ikiye ayıran dere, hayvanlar, elleri nasır tutmuş dedeler, saçları kınalı nineler ,herşeyiyle bu küyün bir neşesi vardı...
Hayatın akan bir su gibi önüne çıkan her engeli sürükleme işlevi vardır. İnsan biraz sabır gösterse her dert görevini yerine getirip başka bir boyut kazandıracaktır...
Bu evlerinin kapısı maviye boyalı köy, içinde daha az öykü barındırarak devam edecekti yaşamaya. Azalan insanlara kapanan kapılar eklenerek... 
Gül Kılıçkaya
