Gidişinle kendime kurduğum o dünya yine gelişinle tuzla buz oldu. O ilk karşılaştığımız geceyi bir rüya sanmıştım. Öyle ki hayattaki en yakınımı kaybettiğim bir diğerini de bulduğum bir rüya.
Affedilemeyecek kadar günahkâr bir geliş oldu seninki.
İçimden geçenleri bilmeni istemeyecek kadar uzağında olmak istiyorum.
Neden bu şehir insanları arasında en bahtsız sevgiliyim ben?
Neden gerçek dünyamı daha buradayken kaybettim?