Muhammed bin Abdülvahhab tam anlamıyle özgür düşünüyor, Sünnilik veya Şiiliğe karşı hiç bir taassub duymuyordu. Oysa Sün-nilerin çoğu Şiilere karşıydılar ve bazı Sünni müftüleri Şiileri tekfir ediyorlardı. Şeyh Muhammed'in, dört mezhebe de her hangi bir bağımlılığı yoktu. Kur’ân’da var olan bize yeterlidir diyordu.