"Dünya saplı bir bıçak göğsümde
ben hep çocukluğumdan kanarım " demiş Hanife Altun kitabın başlangıcında.Bu öyküler ne anlatıyor diye sorulsaydı bu dizeler yanıtı olurdu.Yine başarılı bir ilk kitap diye düşünüyorum.
Tadımlık...
"Kocamustafapaşa.Annem.Yüksek tavanlı ahşap evimiz...Tahtadan evimiz.Çini döşeli dar uzun bir koridorla sokağa açılan kapımız.Kapının sokaktan eve açılan yüzünü daha çok severdim.Dışta olup da içeri açılan yüzü.Çinili, dar aralığa açılan kapıdan girip düz gittiğimde arka bahçeye çıkardım, yarısından sağa dönüp, merdivenleri tırmandığımda son basamağın üç adım ötesi mutfağımızdı.Beton tezgâh, tahta tabaklık, bir de küçük mavi tüpümüz.Sağında ve solunda birer oda olan mutfağımızı severdim.Kırçıllı ipten örülmüş bir paspas, mutfaktan merdiven başına kadar uzanırdı.Banyomuz merdiven altındaydı.Muşambadan örtüsü vardı.Annem, mavi tüpte ısıttığı suyu kovada ılıştırıp aşağı indirirdi, o adam gelip gittikten sonra.O adam gelmeden önce, siyah yırtmaçlı eteğinin üstüne, kırmızı 'v' yaka kazağını, altına naylon çorabını giyerdi.Saçlarını da tarardı.O adam dışarı çıkınca, ben içeri girerdim.Ben içeri girince, annem banyoya inerdi."
syf 41
Aklımda Uyuyan Kadınlar-Masalından Göçen Kuş
Hanife Altun
