Kitap adını içindeki öykülerin birinden alıyor. Bu öyküde, en sonunda denildiği gibi Tarih ve kültür mirasını Batı’nın ajanları ve dini ihmal etmeleri sonucu nasıl kaybettiklerine değiniyor. Sadece bu öykü ile bitmiyor.
Tesadüfen tanımadığım birinin Sofi’nin Dünyası ile birlikte hediye etmesi sonucu karşılaştığım bu kitabı ilk kez görüyor. Yazarın adını ilk kez duyuyorum. Kitap arkasında The Guardian "Arap edebiyatının yaşayan en büyük yazarı" demiş. Ne kadar doğru orası tartışılır. Ama cinsellikte dâhil olmak üzere öykülerinde gerçek yaşamı anlattığını söyleyebilirim. 94 sayfalık bu kitapta 11 tane kısa öykü var. Daha önce bu tarzda öykü okumadım. Konu olarak acımasızlıklardan, yalan dolandan günlük hayatın kötülüklerinden, sığınma kampında kalan insanlardan, insan ticaretinden, Saddam zamanından, doğuda kötü bir hayat sürüp, batıda mutlu yaşayan bir insandan, rehine videolarından ve daha birçok konudan bahsedilmiş. Kısa olmasına rağmen okurken sıkıldım. Belki de yazdığı tüm kötü olayların hayatın gerçekleri olmasından dolayıdır... Kadın karakterlerin erkekler tarafından ezildiğine de değinmiş. Kitapta hep bir acımasızlık var. Karanlık bir atmosfer var. Ben öyle hissettim.
