Hüdanur Yıldırım Sözleri ve Alıntıları
Hüdanur Yıldırım sözleri ve alıntılarını, Hüdanur Yıldırım kitap alıntılarını, Hüdanur Yıldırım en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Ben en çok burada ben oluyordum. Zaten önemli olan da buydu, insan benliğindeki beni keşfedebildiği ölçüde özgürdü. Ve orada yaşamaya layıktı. İster yaşlı ister genç, belki mutlu belki harap..."
Rüzgar yüzünde soluklanırken kollarını alabildiğince açmıştı, parmak uçları burçaklara değerken gözlerini de yummuştu. Olduğu ortamdan soyutlandı, ama zihninde nerede olduğunu da kavrayamıyordu. Bu boşluk onu yorsa da hayal etmeyi denedi, kaşları çatıldı, daha çok üşüdü. Rüzgar kulaklarında uğuldarken bir yokluğun içinde dönüp durduğunu hissetti.
Ondan muhakkak bir demet karanfil alırdı her gün. Akşamın karanlığında trenden inenleri bekleyen herhangi birinin eline tutuşturuluvermek olurdu her çiçeğin sonu.Hiç değişmezdi bu. Gerçek sahibi saramazdı hiç o karanfilleri kollarıyla.
Sayfa 8Kitabı okudu
"Trenden inenleri karşılayanların yüzünde derin tebessümler, trene bindirilenlerin arkasından dökülen gözyaşları. Tek başına gelen gidenler de vardır tabi. Kimsesiz oldukları için mi yoksa önemsenmedikleri için mi böyledir, düşünür insan."
Sayfa 7Kitabı okudu
"Para biriktirmek, yatırım yapmak şöyle dursun tek dertleri akşam eve gidince boğazlarından birkaç yudum bir şey geçmesiydi. Hayalleri yoktu hiçbirinin yahut da yaşamak için bir idealleri, koydukları bir hedefleri. Kendinden büyükler zamanında nasıl yaşamış ne yapmışlarsa yalnızca aynısını yapıyorlardı. Düşünmüyorlardı, sorgulamıyorlardı."
Sayfa 79Kitabı okudu
"Ölümü, ölmeyi kim isterdi ki? Evet belki hayatımın hiçbir karesi hatırlanmaya değecek şeylerden değildi. Belki hiçbir zaman özel hissetmedim de hissettirilmedim de. Ama güneşin doğuşunu görmek istiyordum. Bir kedinin heyecanla koşuşunu görmek istiyordum. Kocam evde yokken kahkahalar atan çocuklarımın sesini duymak istiyordum. Ama ölümü değil..."
Sayfa 65Kitabı okudu
"Kimsesiz kalmak hiçbir zaman aklıma gelmemişti. O gün burnumda çamaşır suyu kokusu, damağımda annemin kekinden kalan tarçın tadıyla büyüdüm, büyüdüm."
Sayfa 52Kitabı okudu
"Boşanmış bir kadın olarak hayatınıza devam edemezdiniz çoğu zaman. Ya ölürdünüz ya da başka bir evlilik için zorlanırdınız. Mahalleden rahat rahat geçemezdiniz mesela. Dul kadının sokakta yalnız başına ne işi vardı derler çünkü. Markete, mağazaya tek başına girseniz aaa bu da nasıl kadınmış böyle derlerdi."
Sayfa 65Kitabı okudu
"Yazdıkça hafiflediğini, rahatladığını hissetti.. Özgürce ifade edebilmek ne güzeldi, kendini.."
Sayfa 46Kitabı okudu
"Yağmuru içimde, ta iliklerimde hissettiğim ilk an ne zamandı, hep merak etmiştim. Bir kavga sonrası dayağını yiyip evden atılan annemin kucağındaykendi belki de, kim bilir? Ya da çatısı naylonla kaplı evin içine giren yağmur damlaları ıslatmıştı belki de. Yine de her zaman sığınabileceğim tek şey yağmur olmuştu. Bazen saçımdan süzülen damlalara sığınmıştım. Bazen de oluşan, yağmur sonrası kokuya."
Sayfa 48Kitabı okudu
"Umut belki gelecek sayfadadır, kapatma kitabı!"
Sayfa 43Kitabı okudu
"Büyük şeylerle mutlu olmayı bekleyip hiç mutlu olmadan terk etmek istemiyordu sadece bu dünyayı."
Sayfa 8Kitabı okudu