En Eski Huriye Karnap Sözleri ve Alıntıları
En Eski Huriye Karnap sözleri ve alıntılarını, en eski Huriye Karnap kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.1
"Aslında hepimiz 'evvela ben' diyerek kendimiz için istedik ve aradık huzuru fakat yetmedi, yetmeyeceğini yaşayarak tecrübe ettik. Toplumlar, devletler de gerçek huzurun peşine düştüler. Çünkü yalnızken bir şekilde çaresine baktığımız başımızın, birlikte yaşadıklarımızla da hoş olmaso gerekirdi. Bu nedenle yeri geldi huzurun yolunu yordamını tarif eden usul erken öğrendik, haddi aşmayalım, hadlere riayet edelım diye adaba sarıldık; geleneklerimiz göreneklerimiz oldu. Hakaretten, gıybetten, suizandan, fuhuştan, arsızlıktan uzak kalmak için ahlaktan nasiplenelim istedik. Rüşvet alıp vermeyelim, hırsızlık etmeyelim, kimsenin ırzına, canına tecavüz etmeyelim diye madde madde kanunlar yazdık, anayasalarımız oldu; yine de gerçek huzuru bulamadık. Zira çözüm sadece 'madde' de değil 'mana' daydı."
Sayfa 11 - Semerkand Aile
2
"Allahım! Senden sevgini, seni sevenlerin sevgisini ve beni senin sevgine yaklaştıracak amellerinin sevgisini dilerim..."
(Tirmizî,Tefsîrü'l-Kur'ân,39)
Sayfa 43 - Semerkand Aile yayınları
Öyleyse bir iki saatliğine dışarının dağınıklığını dışarıda bırakalım ve toparlayıp kalplerimizi ve niyetlerimizi sohbete gidelim.
Sayfa 113
Neyin dert edilmeye layık olduğunun farkındaydılar
Acaba hiç mi geçim sıkıntısı yaşamadılar, eşleriyle atışmadılar, işsiz kalmadılar, bedenlerine hastalık değmedi de tek dertleri Allah oldu?
Edep, hayrın tâ kendisidir.
Semerkand AileKitabı okudu
Hangi dize tarif eder bizi?
“İkilikten usandım / Birlik hanına kandım / Derd-i şarabın içtim / Dermanım yağma olsun” mu?
“Derdi dünya olanın dünya kadar derdi olur” mu?
...çözüm sadece ‘madde’ de değil ‘mana’ daydı.
İmam Gazâlî (k.s) ise, “İnsanlardan bir iyilik gördüğün zaman önce Allah’a şükret..” diyerek asıl iyiliği bilinmesi gerekenin Rabbimiz olduğuna dikkat çeker.
Sayfa 32Kitabı okudu
Olamıyoru(m)z
Yunusça, “Erenler kademinde toprak olasım gelir.” arzusuyla bir değil defalarca o kapıya varmak isteriz. Lakin zordur, kademlerine toprak olmak.
Kalbe teveccüh, kelâma tefekkür ile
“Gönül hun oldu şevkinden boyandım yâ Resûlallah...” naatıyla bildiğimiz Yaman Dede’nin (k.s) Resûlullah Efendimiz (aleyhisselatuvesselam) aklına geldiğinde “mecalim kesildi” diyerek bir yere tutunma ihtiyacı hissetmesini, sadece “iman ettim” demiş olmalarıyla açıklayamayız.
Gariptir ki başkalarına hizmet ettiğimizde nefsî bir “seçilmişlik” hissine kapılabiliyorken, birinci dereceden yakınlarımızın hizmetini gördüğümüzde o seçilmişlik hissinden eser kalmıyor.