"Sevgili babacığım ne çok şiir yazmadın
Uyanmasın acılar, düşler ürkmesin diye
Ben ki hayattan düştüm, kime çektimse böyle
Gelmeseydim dünyaya o kadar kırılmazdım
Bu yüzden seviyorum her şeyi ölesiye"
Sevgili babacığım ne çok şiir yazmadın
Uyanmasın acılar , düşler ürkmesin diye
Ben ki hayattan düştüm, kime çektimse böyle
Gelmeseydim dünyaya, o kadar kırılmazdım
Bu yüzden seviyorum her şeyi ölesiye
Ölümün bize telkin ettiği en büyük hakikat mülkiyesizliktir. Çokça ölümün gözlerinin içine bakarsanız ne dediğini anlarsınız. Ceplerimizdekini boşaltmamızı söyler. Bir insanı şair, ârif ve hakîm yapan kazanılmış yoksulluğudur.
"Sahici eğitim yüklemecilik ve nakliyecilik yapmaz. Kendine yakışanı ve yaraşanı seçmekte tefrik melekesini güçlendirerek öğrencinin bizzat kendisinin tespit ve tayin etmesine izin verir."