Hakkında
Hüseynzadə Hüseyn Camal oğlu (Hüseyn Arif; 15 iyun 1924, Yenigün, Qazax qəzası – 14 sentyabr 1992, Bakı) — azərbaycanlı şair, 1949-cu ildən AYİ-nın üzvü, "Qızıl oraq" mükafatı, (1971), Azərbaycan SSR Dövlət Mükafatı laureatı (1978), Azərbaycan SSR-in Xalq şairi (1989).
1924-cü il iyunun 15-də Qazax qəzasının Moskvada Maksim Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutunun aspiranturasına daxil olub (1951-1952). Azərbaycanın Xarici Ölkələrlə Dostluq və Mədəni Əlaqələr Cəmiyyətində şöbə müdiri (1957-1959), "Azərnəşr"in Bədii Ədəbiyyat Redaksiyasında böyük redaktor (1965-1967), "Gənclik" nəşriyyatında bədii ədəbiyyat redaksiyasının müdiri (1967-1968), Azərbaycan Aşıqlar Birliyinin sədri (1984-1992) vəzifələrində işləyib. 1976-cı ildə Hüseyn Arifin oğlu (Arif Hüseynzadə) rəhmətə gedib. Məhz o gündən sonra əslində Hüseyn Hüseynzadə olan Hüseyn Arif bu adı özünə təxəllüs götürüb.
1991-ci ildə Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Ağsaqqallar Şurasının üzvü seçilib.
1992-ci il sentyabrın 14-də Bakıda vəfat edib, doğulduğu kənddə dəfn olunub
Tam adı:
Hüseynzadə Hüseyn Camal oğlu
Unvan:
Yazar, Şair
Doğum:
Yenigün, Qazax qəzası, Azərbaycan SSR, ZSFSR, SSRİ, 15 Haziran 1924
Ölüm:
Bakı, Azerbaycan, 14 Eylül 1992
Okurlar
8 okur beğendi.
15 okur okudu.
7 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
Analar♡
Elə ki, balalar gəlir dünyaya,
O gündən hey ölçüb, biçir analar.
Mahnı da oxuyur, şeir də deyir
Bəstəkar analar, şair analar.
Unudub illərin yorğunluğunu,
Həyatda dincliyi, evdə yuxunu,
Sevincin azını, qəmin çoxunu,
Yükün ağırını seçir analar.
Dözür hər əzaba o bilə-bilə,
Yaşayır, sirrini salmadan dilə.
Vaxt olur, qaldırıb ağını belə
Şərbət əvəzinə içir analar.
Alnında zamanın açdığı qırış,
Başına qar tökür, qar ələyir qış.
Odun istisindən aralanmamış,
Suyun soyuğundan keçir analar.
Özüm də bilmirəm, Hüseyn, niyə
Başımın tüstüsü çəkilir göyə?
Torpaqmı anasız qalmasın deyə,
Torpağın qoynuna köçür analar?
Sayfa 158
Belə...
Nəfəsi gül qoxulu,
Bahar ətirlim mənim.
Sinəsi sözlə dolu,
Sirli, sehrlim mənim.
Fikri, xəyalı düzgün,
Hüsnü, camalı düzgün,
Əqli,kamalı düzgün,
Dərin fikirli mənim.
Gözdən inci, süzmə gəl,
Yad hökmünə dözmə gəl,
Ümidini üzmə gəl,
Dərya səbirlim mənim.
YAXŞI Kİ
Yaxşı ki, qartalın fəsadı yoxdur,
Qayalar zirvədə qana batardı.
Yaxşı ki, dəvənin qanadı yoxdur,
Daxmalar uçulub, damlar yatardı.
Yaxşı ki, bayquşun zil səsi yoxdur,
Səslər boğulardı cılız səsində.
Yaxşı ki, həsrətin tüstüsü yoxdur,
Göz-gözü görməzdi Yer kürəsində.
Sayfa 142
Birdimi, beşdimi sirri həyatın,
Bir qəlbin bir dünya hekayəti var..
Sayfa 15
İletiler
Yaxşı ki, həsrətin tüstüsü yoxdur,
Göz gözü görməzdi yer kürəsində.
Hüseyn Arif
Sən dərsə gəlməyəndə
Düşür yadıma hərdən
Məktəb həyətində mən
Yoluna göz dikərdim,
Qəlbim sızlardı birdən
Sən dərsə gəlməyəndə…
Durub-durub anardım,
Gizli-gizli yanardım.
Neçə dostun içində
Özümü tək sanardım.
Sən dərsə gəlməyəndə…
Zəng səsi ucalardı,
Uşaqlar söz alardı.
Gözlərim boş masanda.
Fikrim səndə qalardı
Sən dərsə gəlməyəndə…
Dözməyib buna bəzən
Düşüb gah da həvəsdən
Nə danım həqiqəti,
Qaçardım mən də dərsdən
Sən dərsə gəlməyəndə…
Hüseyn Arif
Ayrıldım, ayrılmaq istəməsəm də,
Bir həyat neməti tapdım-itirdim.
Məni qınamayın acı desəm də
Şəkəri, şərbəti tapdım, itirdim.
Varmı mənim kimi dərd çəkən aşiq,
Dönüb zülmət oldu gözümdə işıq,
Hanı o şirin dil, o xoş danışıq,
Hər sözü-söhbəti tapdım-itirdim.
Üstümə gülməsin yaxınım, yadım,
Şair çağrılsa da hayata adım,
Necə indən belə yazım, yaradım,
Şeri, şeriyyati tapdım-itirdim.
Hüseyn Arif
Yorumlar ve İncelemeler
Henüz kayıt yok