Ilgaz Vahap Nevruzhan Gönderileri
Ilgaz Vahap Nevruzhan kitaplarını, Ilgaz Vahap Nevruzhan sözleri ve alıntılarını, Ilgaz Vahap Nevruzhan yazarlarını, Ilgaz Vahap Nevruzhan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Körükörüne itimat en büyük budalalık, itimada ihanet ise ne büyük alçaklık.
Yusuf Mirza, Kazan'ın vaziyetini ancak Astrahan hükümeti vasıtasıyla haber aldı. Kazan'ın yerinde kül tarlası vardı. Bu kara tarlanın ortasında bir tek Süyümbike Minaresi yükseliyor, minarenin tepesinde Rus bayrağı dalgalanıyordu.
Tatarların Umumi Tarihi, Hüseyin Cahit
Kazan'da ne çok cami, saray varmış! Günlerce yıkmakla bitmedi. Kütüphanedeki kitaplar yakmakla tükenmedi.
Fakat artık her şey yıkılmış, yanmış, külleri göğe savrulmuş, mahvolmuştu. Sadece Süyümbike Minaresi kurtuldu.
"Kabahatı tellemişler, pullamışlar yine kimse üzerine almamış."
İçimizde suçsuz insan göremiyorum. Bizim adam olacağımız yok.
Her şeye sahip oldum, hepsini de kaybettim. Her türlü acıyı çektim. Acıların en büyüğü vatan acısı imiş.
Başınızdaki taç. O tacı ecdadım, dedenize ihsan etmişti. Ben ihsan edenin kızıyım, siz etek öpüp, taç dilenenin oğlusunuz.
Dertli Kazan, kanlı şehir. Mahzun ve mukadder ülke, başından tac düştü, kocasız kalan dul kadın gibi Han'sız kaldın. Efendilikten indin, köle oldun. Artık şöhretin bitti, şanın kalmadı.
Süyümbike, Safa Giray Han'ın kabrine gitti. Oradaki hali büsbütün içler acısı idi. Saçlarını yoldu, elbisesini parçaladı, Han'ın mezarına kapandı.
Hanım, sevgili karının ve oğlunun esir edildiğini görüyor musun, zavallı karının feryatlarını işitiyor musun? Neden bizi yalnız, kimsesiz yer yüzünde bıraktın gittin. Düşman kapıma geldi, çarpışacak kuvvetim yok, yardımcım yok. Han'ım yalvarırım bana mezarını aç. Bu mezar ikimize de yeter.
Terazinin bir tarafında esaret, öbür yanında ise milletin kanı vardı. İki baş bu kadar canı kurtaracak olduktan sonra düşünmeye ne lüzum vardı.
Süyümbike gitmeden evvel, kendi yaptırdığı han mescidine gitti, namaz kıldı. Ağlaya, ağlaya Tanrı'ya yalvardı.
Ulu Tanrım, kendimi ve oğlumu vatan uğrunda kurban ediyorum. Bu kurbanları kafi gör, kabul et, vatanımı çiğnenmekten, milletimi esaretten koru.
Acıya dayanmadıkça, arzuya ulaşılmaz.
Hayatın en büyük zevki, etrafındakilere inanmak dostlarına güvenmekte imiş, yakınındakilerin sevgisinden şüphe içinde yaşamak, unutulmaktan daha acı imiş.
Ah, şu yerin altı, ne kadar zalim, ne kadar insafsızsın, bütün sevdiklerimi topluyor, beni yalnız bırakıyorsun.
Sevgi günahtan, menfaattan uzak kaldıkça mukaddestir. Yeter ki gözlerden dudaklara inmesin, alçalmasın.