Yaşamını metro raylarında noktalayan bir genç kız. Peronda, son mesajı: “Yirmi yaşında, gençliğini cebine koy ve tüy, sahip olduğun tek şey o.” Kız yirminci baharında yaşamına son verdiğinde Simenon’un söylediği şu cümle geldi aklıma: “Yaşamak ona acı veriyordu.” Kelimelerin ağırlığı sizde şok etkisi yaratabilir. Nasıl oluyor da yirmi birinci yüzyıla girerken gençlik yarından korkabiliyor? Biz ihtiyar aptalların gençliğe gözünde canlandırabileceği bir gelecek sunmayı beceremediğimizin ezici kanıtı.