Kitap, filozofların adalet konusunda eksikliğini gösteriyor. Lyotard'ın Kant çözümlemeleri, yanlış olmasa da oldukça zorlama din oyunlarıyla içeriğinden bağımsız bir Kant felsefesine varıyor. Lyotard bunu kendisi de kabulleniyor ve savunuyor. Açıkçası bu aşırı zorlama Kant yorumunun, kitap sürecinde Kantçılıkla alakası kalmayan bir kıvama gelmesini izliyorsunuz. Lyotard'ın adalet kavramı postmodern anlayışın adalet anlayışını yani aşırı rölativist bakış açısımı gösteriyor ve adaletin aslında var olmadığını iddia ediyor. Kant yorumları hatrına 3 puanımı fazla tuttum. Alıntılama değerse bir şey bulamadım.
