John Rajchman Gönderileri
John Rajchman kitaplarını, John Rajchman sözleri ve alıntılarını, John Rajchman yazarlarını, John Rajchman yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Jacques Lacan 'ın de söylediği gibi Spinoza depresyonu bir tür etik başarısızlık olarak görür.
" ressam bakir bir tuval üzerinde resmetmez, yazar boş bir sayfaya yazmaz; sayfa ve tuval çoktan mevcut ve yerleşik klişelerle kaplanmıştır"
Deleuze'ün çokluklar pragma tizminde "teoriye karşıt" bir şey vardır: Kişi ancak düşünülecek olan halihazırda orada değilse düşünebilir; bir felsefenin sanatlarda ve eleştiride birçok " kullanımı " olabilir ancak göklerden uygulanmaya hazır bir şekilde inmiş yeni bir teori olarak sunulmasına sonuna kadar direnilmelidir. Zira felsefe teori değil, " düşünülmemiş olanın kendine özgü alanına" dalma sanatıdır; klişeleri ve hazırlop fikirleri yerinden eden ve içinde hem sanatın hem de düşüncenin canlandığı ve karşılıklı titreşimlerini keşfettikleri bir mecradır.
Arzularımızı vicdanımız olduğu için bastırmayız- tam tersine bir vicdana sahip olmamızın nedeni arzularımızı bastırmamız, onları "yüceltmemiz " ya da " uygarlaştırmamız "dır.
Tamamen farklı, "yaşanan yer" ile " soyut uzam " arasındaki karşıtlıkta verili olmayan bir " evde oluş " icat edilmelidir. Toprak ve sınırların ne olduğu yeniden düşünülmelidir. Kendimizi bu tuhaf uzam-zamanın "yerlileri " , " burada evinde olanlar" olarak düşünmek ne anlama gelir?
Kendiliklerimiz ve " kimliklerimiz " asla verili değildir, "kendilik" fikrimizin bizatihi kendisi felsefi bir kurmacadır.
Dünyanın geleceğini düşündüğümüzde daima şu anda tanık olduğumuz minvalde devam ettiği takdirde varacağı yeri kastederiz; yolun düz bir hat olmayıp daima yön değiştiren bir eğri olduğu aklımıza gelmez.
WittgensteinKitabı okudu
"Anlamın mantığı tamamen ampirizmden esinlenir," zira verili olanın ötesinde özler ya da koşullar değil, başka düşünce olanaklarını ifade eden problemler bulur.
Düşünce daha önce öğrenilmemiş, hiçbir yöntemi ya da bilgisi olmayan bir şeyin şokuyla, bu şoka dair sezginin kişide uyandıracağı, alışıldık düşünme biçimlerine karşı bir " kötü niyetle " ya da " dirençle " işe başlamalıdır.
Bir marrano* olan Spinoza gibi, bir kentin özgür düşüncenin hareketine müsaade ettiği ölçüde özgür olduğunu ve hayatiyet taşıdığını, böylesi bir felsefi hareketin yarattığı ve bir araya getirdiği "insanlar" ne kadar çeşitli olursa o kadar iyi olacağını söylemeliyiz.
İber Yarımadası'ndan kovulmamak için Hıristiyanlığa geçen fakat gizlice rabinik Yahudiliklerini devam ettiren Yahudiler.Kitabı okudu
kişi tam da limanda olduğunu düşündüğü anda aslında denizde olduğunu fark eder.
LeibnizKitabı okudu
Deleuze felsefelerin tekil yaratımlar olduğunu düşünen bir filozoftu. Her filozof diğer felsefelerin de var olması için yeterince belirsiz bir felsefe yaratır. Dolayısıyla felsefe fikri sabitlenmiş değildir; tek bir yöntem, tek bir felse-fe yapma tarzı yoktur. Daha ziyade her filozof kendi oyun karakterleriyle kendi ayrıksı agon'unu icat eder: Bunların her birinde Deleuze'ün ifadesiyle her zaman bariz olmasa da bir " düşünce imgesi " buluruz. Kendi imgesini kuran her filozof bazen bir imgeden diğerine dramatik bir biçimde kayarak düşünmenin ne anlama geldiğine dair yeni bir yol önerir ya da Foucault'nun deyişiyle " başka yollarla düşünmeye " başlar.
Deleuze'ün ampirizminde felsefe daima akademinin ve onun bedenlendirdiği ve yargıç ya da nöbetçi olarak muhafaza ettiği aşkınsal kendiliklerin karşılıklı tanınması dışında kalan bir şeyle karşılaşır. Deleuze'e göre Sartre, " Sorbonne olasılıkları"nın dışındaki bir şeye işaret ederek kendi kuşağı için bu rolü oynamıştır. Ancak Wagner'le kopuşu ve Basel'deki profesörlüğü terk edişiyle Nietzsche " hür düşünür" ile " kamusal profesör" arasındaki ayrımı formüle edecek ilk düşünürdür.
Nietzsche böylece gezgin Zaratustra gibi aynı anda bir göçebe ve ampirist haline gelecektir: " Hakikatime birçok yoldan, birçok yolla vardım ... çünkü yol mevcut değildir. " Benzer bir biçimde Spinoza da kamusal profesör Hobbes'a karşı, felsefenin doğası ve işlevine ilişkin bir görüşle uyumlu olarak kamusal profesörlüğü reddedip arkadaş ve öğrenci çevresiyle çalışmayı tercih etmiştir.
Deleuze, Proustçu şiarı benim semişti: Gerçek hayalci, bir şeyi doğrulamak için dışarı çıkandır.